محدودیت‌های شناختی موجود در آرایهء استعاره

استعارهء مفهومی در زبان شناسی شناختی _که در آن زبان هم محصول و هم وسیله تفکر است_ به درک یک حوزهء مفهومی بر پایهء حوزهء مفهومی دیگر می پردازد. کاربرد این آرایه در زبان روزمره و همچنین اشعار غنایی سرایان مشرق و مغرب زمین به حدی است که دیگر آرایه‌ها را تحت‌الشعاع قرار داده است. بعد از انتشار نظریهء مفهومی استعاره (the conceptual theory of metaphor) توسط لیکاف و جانسون (lakoff & jhonson)، کتابها و مقالات بی شماری تالیف گردیده که در بسیاری از آنها تمرکز اصلی نویسندگان بر حوزه‌های مبداء مرتبط با یک یا چند حوزهء مقصد خاص می‌باشد. پژوهش حاضر با در پیش گرفتن رویه ای متفاوت می کوشد تا بر اساس دیدگاه کوچش(kovecses) محدودیت های شناختی اِعمال شونده بر سه آرایهء استعاری استخدام (zeugma)، حس‌آمیزی(synaesthesia) و پادآمیزه (oxymoron) را تبیین نماید. مشاهده می‌گردد که هریک از سه آرایهء نامبرده تحت سیطرهء  نوعی خاص از محدودیت‌های شناختی قرار دارد. این پژوهش مبتنی بر روش تحلیلی آماری تصادفی و توصیف زبان شناختی می‌باشد که در آن داده ها برگرفته از منابع مختلف کتابخانه ای می باشد.