تحلیل نمادهای پایداری در شعر صالح محمود هُواری

یکی از شیوه‌های پیچیده تفکّر و بیان معانی، نماد است. این شیوه نقش مهمی را در آفرینش آثار ادبی و بیان اندیشه‌های ناگفتنی شاعر ایفا می‌کند. ریشه چنین رویکردی، در اوضاع سیاسی و اجتماعی موجود و تجربه‌های شخصی شاعر و گرایش‌های فکری و فلسفی او نهفته‌است. هواری (1938 ت) شاعر معاصر فلسطین است و شعر او فرزند پایداری در سرزمین‌های اشغالی که با اوضاع و احوال جاری آن پیوند مستقیمی دارد. او با توجه به اوضاع پیرامونی و اختناق حاکم، از نماد برای بیان درد و رنج مردم فلسطین و اندیشه‌های پایداری خود بهره برده‌است. در پژوهش حاضر، با استفاده از روش استقرایی و تحلیلی، عناصر نمادین در سه دیوان مرایا الیاسمین (1998)، ماقاله الغیم للشجر (2000)، لاتکسر النای (2006) بررسی شده‌است. این نمادها در هشت عنوان دسته‌بندی و دلالت‌های معنایی و مضامین مربوط در قالب جدول‌هایی به طور مستند ارایه شده‌است. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که نمادهای شاعر، اغلب دو مفهوم کلّی را افاده می‌کند: 1. اشغال سرزمین و ملزومات آن؛ 2. ایستادگی و مقاومت با تمام امکانات.