مختصات بلاغی و صنایع ادبی بدیعیه «دُموعٌ علی سَفح» از محمدرضا حکیمی

محمدرضا حکیمی از ادیبان ذواللسانین ادبیات معاصر ایران است که به دو زبان فارسی و عربی شعر می سراید. حکیمی در بدیعیه «دموع علی سفح» (اشک هایی بر کوهسار) ظهور حضرت مهدی(عج) را زمینه ساز جریان عدالت در جامعه می داند. این مقاله با بررسی مختصات بلاغی و صنایع ادبی چکامه حکیمی، به دنبال کشف آن دسته از مضامین هنری و محتوایی این بدیعیه است که تا کنون مورد توجه پژوهشگران قرارنگرفته است. علاوه بر این، تحلیل وزن و موسیقی، نظام واژگان و شیوه تصویرپردازی قصیده نیز به روش توصیفی- تحلیلی مورد اهتمام نویسندگان است. برخی نتایج به دست آمده به این قرار است: 1- در این چکامه از میان اسالیب بیانی، تشبیه و استعاره از بیشترین فراوانی برخوردار است. 2- حکیمی در بدیعیه خود 41 گونه از صناعات بدیعی را به کاربرده است که می توان آن ها را به دو دسته لفظی و معنوی تقسیم کرد. از میان صنایع لفظی، جناس و انواع آن بیشترین کاربرد را دارند و از میان صناعات بدیعی معنوی نیز استخدام و توریه از بیشترین اهمیت برخوردارند.