نقد و تحلیل ریالیسم در ادبیّات داستانی ایران

ادبیّات داستانی را از منظرهای گوناگونی ازجمله از دیدگاه مکاتب ادبی، می‌توان نقد و تحلیل کرد. در این میان، ریالیسم که گویی هماره از دغدغه‌های فکریِ بسیاری از نویسندگان بوده، از اقبال بیشتری برخوردار بوده است. ادبیّات داستانی نوین ایران از همان نخستین تجربه‌های خود، دلبستگی خود را به ریالیسم نشان داده است و غالب نویسندگان کوشیدند با نگاهی نقادانه، تصویرگر شرایط سیاسی ـ اجتماعیِ روزگار خود باشند؛ هرچند ریالیسم آنان، گاه با رمانتیسم و گاه با جلوه‌هایی از سورریالیسم و سمبولیسم تعدیل می‌شود. در پژوهش حاضر، پس از بیان خطوط اصلی و ویژگی‌های بنیادین ریالیسم در ادبیّات داستانی، به نقد و تحلیلِ تاثیر و حضور ریالیسم در ادبیّات داستانی ایران، از آغاز تا سال‌های پایانی دهه پنجاه پرداخته شده است. در این بخش، تاکید بر آن بوده است تا چگونگی و میزان اقبال نویسندگان مطرح و شاخصِ ادبیّات داستانی ایران به ریالیسم، تحلیل و واکاوی شود؛ از‌این‌رو، بسط مطالب به‌فراخور نوع رویکرد هر نویسنده به ریالیسم و استمرار او در آفرینش داستان‌ها و رمان‌های واقع‌گرایانه است.