بررسی و مقایسه ایهام و گونه‌های آن در اشعار خاقانی و حافظ

در تحلیل شعر هر شاعری، ساخت‌های گوناگونی را می‌توان اختیار کرد و دورنمایه‌ها و عناصر محتوایی و معنایی شعر را توصیف کرد و این که تا چه میزان بکر و ناب هستند و تاثیر این اندیشه‌ها و تفکّرات بر تفکّر شاعران آینده چگونه خواهد بود. خاقانی و حافظ، شاعرانی هستند که با قدرت هنرآفرینی و خلاقیّت زبانی بی‌نظیرشان در خلق صنایع بدیعی به ویژه ایهام توانستند سبک و شیوه خاص خود را به وجود آورند که شعرشان را از اشعار شاعران دیگر متمایز می‌کند و این، راز ماندگاری این دو شاعر در شعر و ادبیّات پارسی است. این مقاله به بررسی ایهام و گونه‌های آن در دیوان دو شاعر می‌پردازد.