نقد روانکاوانه داستان «هانا» از آیین نوروزی

هانا داستانی در مجموعه داستان آب و هوای چند روز سال نوشته آیین نوروزی است که برگزیده چهارمین دوره جایزه ادبی هفت اقلیم شده است. هانا روایت مردی است که در پی بیان حادثه جدایی از معشوقش دریاست امّا پس از چند سطر تا پایان از هانا خواهرزاده خود که تقریباً هنگام جدایی از دریا به دنیا آمده سخن می‏‌گوید. با نظر به نشانه‏‌های متعدد در داستان به نظر می‏‌رسد احساسات، کنش‏‌ها و گفتارهای راوی در دلالت نخست واقع‏‌نما نیست و تعارضات و تناقضات فراوانی را بین احساسات، کنش‏‌ها و گفتارهایش می‏‌توان دید. گاه به ‏تفصیل از موضوعات متفرقه‌‏ای سخن می‏‌گوید تا از موضوع اصلی سخن نگفته باشد یا چیزی را پنهان کند. از این رو با رویکرد نقد روانکاوانه فروید با فرض رویاگونگی داستان و قیاس‏‌پذیری اثر هنری با رویا و اینکه سطح آشکار سطحی به‏‌مراتب با اهمیت‏‌تر را پنهان می‏‌دارد به کاوش در متن پرداخته می‌شود. هدف کشف و تبیین معنای مفروض پنهان و یافتن انسجام و معنایی در میان سخنان و عواطف راوی است. روش تحقیق استقرایی است. از طریق تحلیل اجزای متن و بررسی شواهد درون و برون‏‌متنی این نتیجه به دست آمد که راوی، اندوه از دست دادن دریا، آرزوی زندگی با او و صاحب فرزند شدن را از طریق «جابه‌‏جایی» و «ادغام» در قالب نمادها و نشانه‏‌هایی چون زیرزمین، تاریکی، اعداد، کنش‏‌ها و گفتارهای نامعمول سرکوب و پنهان می‏‌کند. تمامی این نمادها و نشانه‏‌ها به‌‏مثابه نمودهایی از امر سرکوب شده‏‌اند که راوی نخست از خود و سپس از مخاطب پنهان می‏‌کند.

psychoanalytic criticism of the story hana from aiin nowruzi

the story hana, in the anthology weather for several days of the year by aiin nowruzi, probes into the recounting of a man’s separation from his beloved, darya. yet, intriguingly, the narrative often veers towards the man’s niece, hana, born around the time of his parting with darya. through subtle cues in the text, it becomes apparent that the narrator’s feelings, actions, and words carry deeper, symbolic connotations. the author intricately weaves details, seemingly diverting attention from the central theme, perhaps to conceal its true essence. the aim here is to decode and interpret the concealed meanings while striving for coherence within the narrative. employing a freudian psychoanalytic lens, the text is explored akin to a dream, where an underlying, more significant level remains obscured beneath the surface. adopting an inductive research approach, the analysis unravels the symbols and signs embedded within the text, which serve as manifestations of the narrator’s subconscious. these symbols, while holding inherent meanings, are suppressed expressions of truths concealed by the narrator, from both himself and the audience. central questions arise: what causes the ambiguity and contradictions in the narrator’s discourse and actions? what roles do the symbols play in the narrative, and can they be organized into a meaningful structure? by dissecting the components of the text and its supporting evidence, it becomes evident that the narrator channels the sorrow of separation from darya, his longing to reunite, and his desire for offspring through mechanisms like displacement and integration, manifested as symbols such as darkness, underground spaces, numbers, and unconventional behavior and speech. hana operates on two levels: the surface events recounted by the narrator and the deeper layer of inferred ambiguities and contradictions. to address this dissonance, it is proposed that the narrator not only conceals truths from the audience but also from himself. through the lens of freudian psychoanalysis, the story is revisited and interpreted, ultimately revealing that darya is veiled behind the narrative. the entirety of the tale, supported by textual evidence, emerges as a dream experienced by the narrator upon waking, showcasing elements of displacement and integration. darya’s presence permeates the narrative, subtly observed despite her name remaining unspoken.