تولّد دوباره در قصّه‌های «اصحاب کهف»، «یونس» و «دیدار خضر و موسی» در کشف الاسرار، با تکیه بر مکتب ادبی سمبولیسم

در این مقاله با تعریف مکتب سمبولیسم، سمبولیسم فرارونده که در آن تصاویر عینی، نمادهایی از اندیشه‌ها و احساس‌های آرمانی و جهان‌شناختی است و دنیای معنا و مادّه را به هم می‌پیوندد، کاویده شده است. آن‌گاه مفاهیم استقلال متن، توجّه به مخاطب و خودارجاعی که از ویژگی‌های اساسی مکتب سمبولیسم است، در قرآن و مکتب سمبولیسم بیان می‌شود. نویسنده با پژوهش و بازخوانی مفهوم تولّد دوباره، به‌عنوان پایان مرحله‌ای از حیات و آغاز مرحله‌ای دیگر (به تعبیری مردن در انتهای یک مرحله و سر برآوردن از ابتدای مرحلۀ دیگر، پایان و آغاز سلسه‌وار حیات در شکل‌های متفاوت، دست‌شستن از مرحلۀ نازل هستی و دستیابی به مرحلۀ عالی آن) در سه قصّۀ «اصحاب کهف»، «یونس» و «دیدار موسی و خضر» از متن کشف الاسرار میبدی، تلاش کرده است به این پرسش پاسخ بدهد که این قصّه‌ها چگونه درصدد بیان معنای تولّد دوباره هستند؟ نویسنده با اتّکا به روش توصیفی- تحلیلی، بی‌آنکه قصد مقایسۀ کلام خداوند با آثار هنری کلامی بشری داشته باشد، کوشیده است با بررسی نمادهای موجود در این سه قصّه (همچون غار، آب ، ماهی، نهنگ و ...) و عددهایی مانند سه، چهار، هفت و نه، و نیز ساختمان نمایشی سه قصّه، پنجره‌های تازه‌ای به معناهای موجود در قصّه‌های اصحاب کهف، یونس، و خضر و موسی بگشاید. این‌گونه  معنای تولّد دوباره در ماجرای زنده‌شدن یاران کهف بعد از 309 سال و زنده بیرون‌آمدن یونس از شکم ماهی، و دیدار خضر و موسی در التقای آب و خاک،  از منظر سمبولیسم فرارونده باز یابی شده است.

rebirth in the stories of “the companions of the cave”, “younes” and “the meeting of khedr and moses” based on the literary school of symbolism

this article discusses the definition of the school of symbolism, transcendental symbolism in which objective images are symbols of ideal and cosmological thoughts and feelings, and connect the material and immaterial worlds. arabic is referred to as “allegory” and in english as “symbolism”. but it seems to be seen as a new language. evidence of its newness, its revision - though not in the sense of its new use as a language - and the lack of a clear and concise definition - at least on the basis of a not-so-distant author’s research - of this language suggests that religion is this style. speech is a well-known hypothesis in the literature of various lands, including poetry and prose. relying on a descriptive-analytical method, the author has tried to open new windows to the meanings of the stories of the companions of the cave, younes, and khedr and moses, without intending to compare the word of god with the works of human theological art. the characteristics of text independence, attention to the audience, and self-reference are explained in the qur’an and the school of symbolism, and by examining the symbols in these three stories, such as prayer, water, fish and whale, etc., and numbers such as three, four. , seven, and nine, and the use of these numbers in the story and theatrical construction of the three stories, addressing the concept of rebirth (rebirth is one of the basic human beliefs) and attention to the meaning of the symbol that jung describes as something vague and unknown or secretly knows us. the symbol, in addition to its obvious and common meaning, also contains rays of other concepts. and it occurs when it is necessary to express a purpose that the thought can not bring to the realm of thought has been extracted and addressed.