تصویر اگزیستانس در مجموعه داستان گور وگهواره غلام حسین ساعدی براساس دیدگاه کیر کگور ویاسپرس

اگزیستانس، خود بودن اصیلِ انسان است که با تصمیمی آزاد و بی‌قیدوشرط، در موقعیت‌های مرزی مانند؛ «اختیار و تردید، رنج، ترس وگناه و...» قرار می‌گیرد و به خود فعلیت می‌بخشد. اگزیستانس را با تجربه‌های عادی نمی‌توان درک کرد، با آزادی و انتخاب آن را می‌توان محقق ساخت. این وجودِ حاضر انسانی در موقعیت انضمامی و اعتباری در ارتباط با جهان قرار دارد، اما خود را با چندین شاکله و طرح‌وارۀ انتزاعی، کلّی، اصیل، قابل اعتماد و فراتر از زمان و مکان نمودار می‌سازد. آنچه ابعاد نهفتۀ وجود انسان را آشکار می‌کند، قرار گرفتن در موقعیت‌های استثنایی و اساساً غریب با ساختار ذهنی است که انسان را به محدودیت‌ها و امکان‌های خود آشنا می‌سازد. این پژوهش با رویکرد توصیفی و اسنادی، درصدد تحلیل مولفه‌های اگزیستانس در مجموع داستان گور و گهواره با توجه به آرای کیرکگور و یاسپرس است. غلامحسین ساعدی بر این باور است که ذهنیت‌ها و موقعیت‌ها در شکل‌گیری وجود آدمی نقش موثری دارد. هستی ما بر اساس اعتباراتی است که آن‌ها را قطعی می‌پنداریم. اما با قرار گرفتن در موقعیت‌ها درمی‌یابیم که چندان قابل اطمینان نیستند. ساعدی برای ترسیم بی‌اعتباری وجود و ذهن آدمی، غالباً شخصیت‌های داستانش را در وضعیتی شکننده و بحرانی قرار می‌دهد، تا با سنجش تجربۀ وجودی، هدف و باطن نادرست و منفی آن دستخوش دگرگونی شود. نتایج تحقیق حاکی از آن است که به تعبیر یاسپرس، موقعیت‌های مرزی (آزادی، رنج، ترس و گناه) و تجربۀ ناشی از اضطراب در این موقعیت‌ها، در شخصیت‌های داستانی این سه مجموعه‌داستان کوتاه، شاکله‌های قالبی انسان‌ها را فرومی‌ریزد و امکان تجربۀ فراسوی محدودیت‌ها را در این شخصیت‌ها شکل می‌دهد. ساعدی در داستان گور و گهواره نشان می‌دهد که محیط بیرونی و فیزیکی با درون آدم‌ها در پیوند تنگاتنگ است. با از بین رفتن تعادل میان این دو، هنجارها به سوی ناهنجاری می‌رود. در این مجموعه‌داستان، عناصر طبیعی در درون زمینه‌ای کاملاً طبیعی، اغلب برای بازتاب دادن به فرایندهای روانی انجام می‌پذیرد.

The Image of Existence in The Collection of Stories of Gholam Hossein Saedi Based on the Views of Kir Kogor Viaspers

Ambiguity is the most important array in spiritual novelty, which is also called imagination in the rhetorical book. An important feature of ambiguity is that it creates the ability to interpret two or more different meanings of the word in the mind of the reader ,so it is of great aesthetic value. Therefore,some scholars have considered ambiguity as a series of similes and metaphors from the set of imaginary images. This polysemous feature of the word, expands the field of association of the meanings of the word as well as the prominence of literary speech.Rhetoricians have considered different types for ambiguity. In this descriptiveanalytical study, the types of ambiguity in Nasser Bukharaee’s sonnets have been studied and analyzed. Nasser has experimented in various formats, including ode, composition, verse, mesmat,Masnavi, piece,quatrain and couplet,but what has received the most attention is his sonnet poems. Based on the findings of this research,it can be said that he has used different types of ambiguity,including ambiguity of appropriat, irony, variety of reading, contradiction, translation, origin, emphasis, and paradox. It should be said that Nasser Bukhara, in 4586 verses, used 838 cases of ambiguity,which shows the great approach of the poet in using this imaginary array. Even in some cases,one can­ find sonnet poems in which one of the types of ambiguity can be seen in all its verses. Among these, the ambiguity of proportion with 414 cases has been used more than other types of ambiguity. It has also created the most ambiguity between the names of musical instruments and terms. After the ambiguity of proportion, ambiguity and ironic ambiguity have more applications. By creating ambiguity between the terms of different sciences and tactics, he has greatly added to the imaginative and mature images of his poetry. This research seeks to answer the question of which type of ambiguity the poet used the most in order of frequency, As well as what words and combinations he had in mind in presenting different types of ambiguity