تصویرشناسی دیگران در اشعار میرزادۀ عشقی

تصویرشناسی»،اصطلاحی علمی در حوزۀادبیات تطبیقی است که به مطالعه و بازنمودِ«دیگری »و «من »در ادبیات خودی یا ادبیات بیگانه می پردازد. ادبیات مشروطه سرآغاز تحولی اساسی در ادبیات فارسی و نگرش ایرانیان شد.مشروطه و برخورد ایرانیان با غرب در آن دوره، موجب شد شاعر بیداری و ادبیات انتقادی در ایران رواج یابد .در این پژوهش،نوع نگاه عشقی به تصویر «دیگری »بازکاوی می شود تا ضمن تشخیص گفتمان شاعر آزادیخواه عصر بیداری، نوع نگاه ایرانیان به بیگانگان مشخص و بسیاری از زوایای پنهان متون واشعار عصر بیداری آشکار گردد. در آثار عشقی، هر آنچه مخالف هویات ایرانی است،«دیگری »محسوب می شود و راه رهایی از یوغ این «دیگری»،بازیابی هویت ملّی و پناه بردن به دورۀ ایران باستان است.گفتمان میرزادۀ عشقی بیشتر حول محور هویت ایرانی، به ویژه ایران باستان که در نظر او،عصر عظمت ایران است، شایستۀ بررسی است. او برای رهایی از سلطۀ «دیگری »،بازیابی هویت ملّی و باستانی ایران راپیشنهاد می کند.در این پژوهش ،«خودی »و «دیگری »از نظر میرزاده عشقی بررسی شده است،تادر تحلیل آثار او و دیگر اشعارملّی و میهنی عصرمشروطه مورد استفاده قرار گیرد.

The Image of the “Other” in the Poetry of Mirzadeh Eshghi

Imagology is a scientific term in the field of comparative literature. It studies and represents the “other” and “I” in the literature of a country or that of a foreign country. The Constitutional Revolution was a turning point in Persian literature and Iranians’ attitudes. The revolution and Iranians’ encounter with the West at that time led to the emergence of critical literature in Iran. The discourse of Mirzadeh Eshgi revolves around the Iranian identity, especially the ancient Iran, which, in his view, is the era of greatness of Iran. In his works, whatever is contrary to the Iranian identity is considered as the “other,” and the way out of the yoke of this “other” is the restoration of the national and ancient identity of Iran. Thus, this research studies Eshghi’s view on the “other” in order to highlight Iranians’ opinion about foreigners and to reveal many hidden aspects of the literature of that age.