|
|
|
|
ساخت‌های نحویِ بیانِ حصر در زبان فارسی (مطالعۀ موردی: آثار سعدی)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
مشتاق مهر رحمان ,گلی احمد ,محمدی فرهاد
|
|
منبع
|
پژوهشنامه نقد ادبي و بلاغت - 1397 - دوره : 7 - شماره : 1 - صفحه:163 -182
|
|
چکیده
|
برای درک بلاغت زبان فارسی و شناخت ظرفیت‌های آن در بیان معنا، باید از مطالعه و تحلیل ساخت‌های نحوی آن شروع کرد. تنها از این طریق می‌توان دانست که بیان یک مفهوم چگونه و با چه ساخت‌هایی امکان‌پذیر است. حصر و قصر از جمله مفاهیمی است که ساخت‌های نحوی متنوعی در زبان فارسی دارد. همین تنوع ساخت‌های نحوی بیانگر ظرفیت بالای نحو زبان فارسی در القای اغراض بلاغی و ایجاد تطابق تام بین فرم و قالب زبانی با معنا و غرض مورد نظر است. به همین منظور، در این نوشتار سعی شده‌است با تکیه بر سخن سعدی، تمام امکانات و ظرفیت‌های زبان فارسی در بیان حصر شناسایی و برای آن‌ها تقسیم‌بندی مشخصی به‌دست داده شود. حاصل این است که تمام امکانات بیان حصر در زبان فارسی به دو مقولۀ کلی تقسیم می‌شود: 1 فرایند فرازبانی یا زبرزنجیری که نشانۀ زبانی خاصی ندارد تا در زنجیرۀ عینی زبان بتواند نمودار شود. «تکیه» تنها ظرفیت این فرایند است. 2 عوامل و نشانه‌های عینی زبان. ساخت‌های نحوی «اسنادی‌شده»، «استثنا»، «جابه‌جایی اجزا» و «استفاده از قیدهای مخصوص حصر» زیرمجموعه‌های این مقوله هستند.
|
|
کلیدواژه
|
حصر، ساخت‌های نحوی، تکیه، اسنادی‌شده، استثنا، قیدهای حصر
|
|
آدرس
|
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان, ایران, دانشگاه شهید مدنی آذربایجان, ایران, دانشگاه شهید مدنی آذربایجان, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
mohammadifarhad65@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The Syntactic Structures to Express Restriction in Persian Language The Case Study: the works of Sa’adi Shirazi
|
|
|
|
|
Authors
|
Moshtaghmehr Rahman ,Goli Ahmad ,mohammadi farhad
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|