تطورات فهم روشنفکران ایرانی از سنتبحران، سنت و خود آگاهی روشنفکری

سنت، حضور غیر قابل انکاری در اندیش ه روشنفکری ایران داشته است . مرجعیت سنت وبحثانگیز بودن آن، ناشی از موقعیت برجسته و تاثیرگذار آن در جوامعی است که دارای تاریخکهن، اندیشههای سرشار و تمدنآفرین بوده است. هر چند قاعده روشنفکری اقتضا می کرد کهروشنفکر ایرانی با وجه ه انتقادی اندیشی، سنت را به عنوان یکی از مولفه های تاثیرگذار درهویتبخشی ایرانی، سیاست و قدرت، مورد مداقه، نقد و بررسی قرار دهد و بستری تاسیسی را باعطف به آن تدارک ببیند؛ اما در عمل، چنین چیزی لزوماً اتفاق نیفتاده است . در عین حالبازشناسی تطورات نگاهها به سنت که از خلال بررسی سیر نگاه روشنفکران ایرانی به سنت، بهدست میآید این فرضیه را در این مقاله قوت بخشید که در نزاع سنت و مدرنیته در ایران، سنت،منشا خودآگاهی روشنفکری ایرانی بوده است. تطورات و خودآگاهیهای سنت در پیدایی انقلاباسلامی ایران و در ادامه وامدار و متاثر از آن بوده است.