تعامل ساخت فرهنگ با توسعه ی سیاسی در فرهنگ سیاسی شیعه

توسعه سیری است که متضمن بهبود مداوم همهی عرصههای زندگی انسانی اعم از مادی ومعنوی میباشد و انسان میبایست در غایت توسعه به حیاتی متکی به تواناییهای خود و فرهنگانسانی خویش به همراه گسترش دایرهی انتخاب مثبت دست یابد. توسعه از دو جهت تاریخی واهداف توسعه قابل بررسی است که در سیر خطی جبری ان دیش هی اسلامی آن را به چالشمیکشاند، ولی در سیر فرهنگی- آرمانی، توسعه اساساً یک فرایند منحصر به فردی است که ضمنبهرهگیری از مخرج مشترک اصول عقلانی و ثابت توسعه با توجه به فرهنگ آن جامعه قابل بهرهبرداری و وصول میباشد.فرهنگ هوی?تی انسانی دارد و قوام آن ب ه آگاهی عزم و اراد هی انسا نها وابسته م یباش د.انسانهایی که کلیدیترین عنصر در توسعهی یک جامعه هستن د. لذا توسع هیافتگ ی، که یکتصمیم سیاسی و حکومتی است، نیاز به زمینهسازیهای فرهنگی دارد. نگاه به انسان، جامعه، دین،زندگی و زمان میتواند عامل مهمی در تحلیل و تفسیر منطقی توسعهی سیاسی از یک طرف و بقا نهادینه شدن سیاست از طرف دیگر باشد.در این میان، فرهنگ سیاسی شیعه که پیوند منطقی وتعامل مثبت دیانت وسیاست را مد لحاظقرار میدهد معتقد است که میتوان با عناصر و مولفههای بنیادین عقلانیت، آزادی و اجتهاد پویاضمن حفظ مبانی و اصول دین مبین اسلام، کارآمدی و کارایی آن را در عرص هی عام توسعه وخاص توسعهی سیاسی ارتقا بخشید.