الگوی رفتاری آمریکا در قبال بیداری اسلامی: عمل گرایی محتاطانه

تحولات بیداری اسلامی در منطقه ی خاورمیانه پس از سال 2011 میلادی نظم منطقه ای را در ابعادمختلف تغییر داده و سیاستهای بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای را متاثر ساخته است. در این میان ایالاتمتحده -که پس از جنگ جهانی دوم منافع گسترده ای را در این منطقه ی استراتژیک برای خود تعریف کردهاست - بیش از هر دولت دیگری دچار بحران منافع شده است. مقاله ی حاضر به بررسی منافع ایالات متحده درخاورمیانه پرداخته و آثار بیداری اسلامی را بر این منافع به آزمون می گذارد. این مقاله به دنبال پاسخ به اینپرسش اساسی است که نحوهی سیاستگذاری و راهبردهای ایالات متحده در قبال خیزش بیداری اسلامی درمنطقهی خاورمیانه از چه الگویی پیروی می کند. نتیجهی این تحقیق نشان می دهد که اوباما با اتخاذ سیاستخارجی عملگرایانه به دنبال مدیریت بحران به وجود آمده در منطقه ی خاورمیانه است. در این راستا ازاقداماتی نظیر مداخله ی مستقیم نظامی تا تغییرات ظاهری در نخبگان حاکم را در دستور کار خود قرار داده ودر درازمدت نیز تلاش می کند از طریق کمک به انجام اصلاحات درونی، تداوم حضور نظامی در منطقه وکشورهای هدف، پرهیز از اتکای به متحد واحد، ترویج مدل اسلام گرایی سکولار، نزدیکی به جامعه یمدنی و اسلام گرایان منطقه، تقویت گفتمان حقوق بشر و پیشبرد روند سازش، چالش های ناشی از بروزبیداری اسلامی در منطقه را مدیریت نماید.