ایران، جهان اسلام و تغییر در هندسه ی قدرت بین المللی

دوران گذار و انتقال، مبحثی کلیدی در دانش روابط و سیاست بین الملل محسوب می شود. در حال حاضراجماعی در محافل آکادمیک وجود دارد مبنی بر اینکه نظم موجود در حال تجربه تغییرات جدیدی اس ت. درهمین رابطه منتقدین برای فهم این تغییر و چگونگی تاثیر بر فرآیندهای کلان آن تلاش وافری نموده اند. در کنارسایر گرایش های تغییرساز، تجربه ی انقلاب اسلامی نیز به مثابه حرکتی تحول خواه، از ابتدا تغییر در هندس هیقدرت بین المللی را مطرح ساخت. سوال اساسی این مقاله عبارتست از اینکه آیا در دو متن انقلاب اسلامی وایران، مبانی و بنیان های فلسفی و نظری معطوف به تغییر در نظم اجتماعی بین المللی وجود دارد؟ در نتیجه هدفاساسی این نوشتار واکاویِ مبانی فلسفی اراده ی تغییر مندرج در فرهنگ ایرانی و ایجاد ارتباط بین این مبان ی باضرورت های جدید ایفای نقش در مسیر تغییر هندسه ی قدرت بین المللی بوده اس ت. فرضی هی این نوشتار بروجود لایه های غنی فکری و فلسفی در انقلاب اسلامی و ایرانی به منظور مشارکت فعالانه در مسیر تغییر هندسه یقدرت بین المللی دلالت داشت. در پاسخ به پرسش واکاوی پیرامون قابلیت های فلسفی موجود در فرهنگ ایرانیو اسلامی در فرآیند تغییر هندسه ی قدرت بین المللی، نوشتار حاضر با رهیافتی عقلانی، منابع گرایش به تغییرهندسه ی موجود قدرت جهانی را در متن حیات فرهنگی ایران تبیین نمود. بر این اساس نوشتار حاضر مدعی شدکه انگاره ی (ایده) مطالبه ی تغییر در نظم های گوناگون (خرد و کلان) اجتماعی، بنیان و نیز عصار هی انقلاباسلامی و محصولی از محتوای فرهنگی تاریخی ایران اس ت. نکت هی دیگر آن که مطالب هی تغییر به نحویتناقض آمیز به بستری از شناسایی گری و پذیرش گری اقوام دیگر (همسایه) می انجامد، این فرآیند دو سویه همش امل اراده ی تغییر و هم شامل میل به هم نوایی است.