حسادت و سیاست؛ نوزیک در برابر رالز

رالز برای ایجاد وضعیتی منصفانه و بیطرفانه در وضع نخستین جهت تدوین اصول عدالت، با فرضاصل عدم نفع متقابل در وضع مذکور، ویژگیهای روانشناختی نمایندگان همچون نوعدوستی وحسادت که قابلیت تاثیرگذاری بر تدوین اصول عدالت را دارند، از وضع مذکور حذف میکند.اما برخی از رقبای فکری وی همچون روبرت نوزیک که یکی از پایهگذاران مکتب لیبرتاریناست، از دیدگاه رالز انتقاد میکند و روش وی را نهتنها منصفانه و بیطرفانه نمیداند بلکه آن راخلاف طبع بشر و ناروا میشمرد. وی حذف حسادت از وضع نخستین را غیرقابل دفاع می داند زیراطبیعت آدمی با تمام ویژگیهایش باید در یک نظریه سیاسی در نظر گرفته شود. بااینحال نوزیکنظریه رالز را نیز خالی از حسادت نمیداند. به نظر وی، ازجمله اصولی که در نظریه رالز باعث بهوجودآمدن حسادت میشود، اصل تفاوت است. در این مقاله انتقادات نوزیک تحلیل میشود و بهاین سوالات پاسخ داده میشود که آیا درنظرگرفتن ویژگی حسادت در تدوین نظریه عدالتضروری است؟ همچنین آیا نظریه عدالت رالز، خود موجد حسادت است؟ نقد و بررسی آرایرالز و نوزیک در چارچوب تحلیل محتوا و مقایسه ایست.