امت گرایی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ تطبیق دکترین های«ام القری»و«تعامل فزاینده»

در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، « صدورانقلاب » با پیروزی انقلاب اسلامی و اتخاذ رویکردمبتنی بر » و « برخاسته از ذات ایدیولوژیک نظام سیاسی » ،« ناشی از ذات ملت- دولت » سهگونه اهدافمطرح شدند. با بروز جنگ تحمیلی و رخداد 11 سپتامبر، شاهد شکلگیری دو دکترین « ذات دینی نظامدر سیاست خارجی ایران هستیم. در این نوشتار سعی شده تا به این سیوال « تعامل فزاینده » و « امالقری »با معیار امتگرایی در دکترینهای فوق « صدور انقلاب » اصلی پاسخ داده شود که چگونه رویکردسیاست خارجی ایران، تحت تاثیر شرایط » جلوهگر شده است؟ بر این اساس، فرضیه مقاله مدعی استمحیطی (منطقهای و بینالمللی) ضمن حفظ آرمانها به واقعگرایی و عملگرایی تمایل پیدا نموده و ازبر این اساس، به ارزیابی مفردات و .« این رهگذر، محملی برای رسیدن به آرمانهای خودساخته استپرداختهایم که طی آن، ایران با مشارکت در نهادهای « تعامل فزاینده » و « امالقری » شکلگیری دکتریندر پی مقابله با تهدیدات و خشونتهای پنهان « صلح عادلانه » و « عدالت » بینالمللی و با توسل به دو اصلو نیمهپنهان بهوجودآمده پس از 11 سپتامبر برآمد.