رویکردی سازه انگارانه به روند تکامل و تشدید سیاست تحریمی آمریکا علیه ایران(2012-1980)

در چارچوب روابط پرتنش و فراز و نشیبمیان آمریکا و ایران، رویکرد تحریمی ایالاتمتحدهاز اهمیت خاصی برخوردار است. عملکرد مزبور که حدود سه دهه یعنی از زمان کارتر سابقه دارد،در مقاطع مختلف با نوساناتی همراه بوده است. به عبارت دیگر، الگوی برخورد آمریکا با تهدیدایران، بر محور سیاست تحریم، در دورههای جنگ سرد، دهه پایانی قرن بیستم و شرایط بعد ازیازدهم سپتامبر، مسیری تکاملی و رو به گسترش را طی کرده که در کنار تاثیرپذیری دایمی ازانگیزهها و ملاحظات واقعگرایانه، بهتدریج به دستمایههای سازهانگارانه آن نیز افزوده شده است.نوشتار حاضر میکوشد که بر اساسمنطق ناظر بر مکتب یادشده (سازهانگاری)، تصویر جدیدی ازرفتار تحریمی علیه ایران را در طول دهههای گذشته ارایه نماید. بر این پایه فرضیه محوریاین نوشتارعبارت است از اینکه: سیاست تحریمی آمریکا علیه ایران در طول سه دهه گذشته از روندی تکاملیبرخوردار بوده، بهگونهای که در کنار تداوم پایبندی به ملاحظات واقعگرا، به وجه سازهانگارانهاشافزوده شده است.