چین در روابط هژمونیک نظام‌ جهانی پساآمریکایی

بحران بلندمدت سرمایه‌داری متاخر، بستری برای تکوین دگردیسی‌های پیچیده در نظام ‌جهانی بوده است. در این بردار زمانی بلندمدت، روند افول سیکل هژمونی ایالات ‌متحده و جابجایی کانون جغرافیایی نظام‌مند انباشت ‌جهانی سرمایه بسوی چین، تغییرات اساسی در سازوکارهای سیاسی، اقتصادی و ژئوپلیتیکی نظام ‌جهانی پدید آورده که بازساخت سرمایه‌داری را از کنترل تمدن غربی خارج نموده است. در این سپهر؛ واکاوی استحاله سیستمی سرمایه‌داری بین‌المللی، تغییرات مورفولوژی قدرت و عملکرد سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای در مقیاس جهانی بر پایه روند تکوین غیرقطعی کنترل هژمونیک چینی یک ضرورت در شناخت دگردیسی ساختی نظام ‌جهانی و گرایش ساختاری بحران سیستمی سرمایه‌داری متاخر ارزیابی می‌شود. پرسش اصلی این است که پیامد(های) گذار به سیکل احتمالی چهارم هژمونیک چینی در بازساخت نظام‌ جهانی سرمایه‌داری چگونه خواهد بود؟ فرضیه این است که سیکل چهارم احتمالی هژمونیک چینی خاستگاهی برای تکوین مدیریت افقی نظام‌ جهانی و ظهور کانون‌های متکثر بین‌المللی قدرت خواهد بود. این پژوهش به روش تحلیل سیستمی بر پایه ایجاد الگوی نظری ترکیبی از تحلیل نظام‌های ‌جهانی و نظریه عدم قطعیت در انشعاب‌های سیستمی انجام می‌گیرد.

china in the hegemonic relations of the post american world-system

introduction  the long-term crises of capitalism act as a catalyst for instituting systemic changes on a global scale. as evidenced in the longue durée contemporary history of the modern world, systematic shifts in hegemonic cycles during extended periods of crisis within the world-system can occur alongside the evolutionary progression of global systematic accumulation cycles, leading to changes in the geographical centers of hegemony. from this perspective, the dominant political, social, economic, and ideological paradigms within the hegemonic state, along with the structural managerial mechanisms that govern them, wield significant influence over the reconfiguration of the world-system and the future hegemonic management. the theoretical and practical models of western imperialism, rooted in western civilization paradigms, have significantly shaped the structural orientation, control, and configuration of the world-system during the dutch, british, and american hegemonic cycles. similarly, the aforementioned systemic trend can also bring about the resurgence of specific management models and relationships. this shift is likely to manifest prominently during the phase of systemic transition from the american hegemonic cycle to the probable chinese hegemonic system. in the american hegemonic cycle, the u.s.a. succeeded in establishing a hierarchical and highly centralized hegemonic system, along with corresponding international institutions like the international monetary fund, the international bank for reconstruction and development, the general agreement on tariffs and trade (ultimately transformed into the world trade organization), as well as repressive global institutions such as nato and other international organizations within the modern world-system. similarly, the ongoing evolution of china’s potential hegemony has fostered the emergence of a hegemonic systemic structure in line with the chinese consensus, distinct national management mechanisms, and the indigenous chinese development model. at its core, the chinese hegemony embodies specific relational and managerial models that define the potential hegemonic management of the post-american world-system.moreover, the recurrence of cycle from industrial accumulation to financial accumulation within the hegemonic economy of the united states, coupled with casino capitalism, has contributed to the erosion of the structure of the u.s. national economy. meanwhile, the development of productive accumulation of the basic industry within emerging brics powers, with china at the forefront, has established new centers of power and global accumulation. within these concurrent changes, the geopolitical crises of the 21st century have served as a stage for the hegemonic competition in the fragile regions such as the middle east, eastern europe, and the asia-pacific. the ukraine war and the potential for wars in the far east aimed at dismantling u.s. land and maritime bases could mark the climax of a transition into an uncertain fourth hegemonic cycle.