ماهیت حقوقی قرارداد استفاده از روش مادرجانشین

قرارداد استفاده ازروش مادرجانشین قراردادی است که بر اساس آن زنی می پذیرد جنین بهدست آمده از اسپرم و تخمک زوج متقاضی را در رحم خود پرورش دهد و پس از وضع حمل،نوزاد را به آنها تحویل دهد. این قرارداد نوظهور پرسشهای فراوانی را فرا روی فقها و حقوقدانانقرارداده است. یکی از مهمترین مسایل در این رابطه، تعیین ماهیت حقوقی قرارداد استفاده از رحمجایگزین است، زیرا این موضوع که توافق ارادهها در این زمینه در قالب کدام عقد یا قراردادمندرج شود، برتعیین روابط حقوقی طرفین این قرارداد تاثیر بسیاری دارد. فقها و حقوقدانان از بینقالبهای عقدی، اجاره اشیا ، اجاره اشخاص، جعاله، عاریه، ودیعه، صلح و ماده 10 قانون مدنی راقالبهای مناسبی برای این توافق دانسته و برآن استدلال کردهاند. درمقاله حاضرانعقاد قرارداد مادرجانشین از طریق نهادهای حقوقی مزبور مورد بررسی و نقد قرار گرفته و ضمن رد قابلیت انطباققرارداد مزبور باعقود معین ، در نهایت بر امکان انعقاد این قرارداد در قالب ماده 10 قانون مدنیاستدلال شده است.