مسیولیت مدنی انتقال برون مرزی زباله های خطرناک و دفع آن در حقوق ایران و پروتکل الحاقی 1999کنوانسیون بازل

اواخر دهه1980با اعمال قوانین سختگیرانه زیستمحیطی درکشورهای صنعتی هزینههایامحا زبالههای خطرناک افزایش یافت و انتقال این پسماندها به کشورهای درحال توسعه و اروپایشرقی آغاز گردید. با افزایش پسماندهای خطرناک درکشورهای مزبور و فجایع ناشی از آن،صادرات این قبیل زبالهها در جامعه بینالملل بهعنوان تجارتی خطرناک شناخته شد.درسال1989کنوانسیون بازل برای کنترل حملونقل برون مرزی پسماندهای خطرناک ودفع اصولیآنها توسط برنامه محیطزیست سازمان ملل تهیه و به تصویب کشورهای مختلف رسید. ایران نیزدر سال1371به این کنوانسیون پیوست و در ماده 14قانون مدیریت پسماند ) (1383نقل و انتقالبرونمرزی پسماندهای ویژه را به مقررات آن ارجاع دادهاست.کنوانسیون در ارتباط با خساراتناشی از حملونقل زبالههای خطرناک و جبران آن در قالب پروتکل الحاقی قایل به استاندارددوگانه مسیولیت مطلق و مسیولیت مبتنیبر تقصیر است و با اعمال محدودیت مالی درمسیولیتمطلق، جهت تضمین حداقل جبران خسارت از طریق بیمه اجباری، جبران مالی تکمیلی ومحدودیت زمانی، رژیم کنوانسیون بازل را ارتقا بخشیدهاست. پروتکل برخلاف سایرکنوانسیونهای بینالمللی راجع به زبالههای خطرناک، مسیولیت مطلق را متوجه حامل ندانسته،بلکه افراد دیگر را با توزیع زمانی مسیولیت، مشمول مسیولیت مطلق میداند