تبیین ماهیت حقوقی انتقال اعتبار از طریق نظام بانکی

انتقال اعتبار، در نگاه اول یک عمل حقوقی است که میان ارسال کننده و دریافت کنندهدستور پرداخت منعقد می گردد و طی آن دریافت کننده متعهد می شود که مبلغ دستورپرداخت را مطابق دستورالعمل مندرج در آن به ذی نفع اعتبار منتقل نماید و در مقابل، ارسالکننده هم متعهد می شود که مبلغ اخیرالذکر را به اضافه هزینه های انتقال به دریافت کنندهپرداخت نماید.انتقال اعتبار از یکسو نوعی ابزار پرداخت است که جابه جایی پول را تسهیل می کند و ازسوی دیگر نوعی روش پرداخت محسوب می شود. تحلیل حقوقی این نهاد نشان می دهد کههیچ یک از قالب های سنتی موجود نمی تواند مبین ویژگی ها و کارکردهای آن باشد وتا حدودی تحت تاثیر نظریه برخی از « حواله بانکی » نام گذاری این نهاد در رویه بانک داری بهفقها، مبنی بر لزوم قرارگرفتن توافقات در قالب عقود معین شده شرعی (توقیفی بودن عقود)رواج یافته است تا صحت و الزام آوری آن مورد تردید قرار نگیرد؛ تردیدی که با پذیرشاصل حاکمیت اراده در نظام حقوقی ایران به صراحت ماده 10 قانون مدنی، باید از اذهانزدوده شود.