قانون حاکم بر دعاوی میراث فرهنگی

حل تعارض قوانین ناظر به دعاوی میراث فرهنگی چالشی مهم پیش‌ روی حقوق بین‌الملل خصوصی است. علت اهمیت این امر، نقش بی‌بدیل میراث فرهنگی در تشکیل هویت فرهنگی و تاریخی ملت‌ها و سود هنگفت تجارت غیرقانونی این اموال است که سبب طرح دعاوی متعددی برای بازستانی و اعاده‌ی آن‌ها در دادگاه‌های کشورهای مختلف شده است. در اکثر موارد، قانون کشور محل وقوع مال فرهنگی در لحظه‌ی انجام معامله به عنوان قاعده‌ی عام حل تعارض دسته‌ی ارتباط اموال اعمال گردیده و سبب صدور آرایی ناعادلانه و خلاف مصالح ملت‌ها شده است. ملاحظه‌ی پیامدهای منفی این رویه، سبب طرح این پرسش می‌شود که قانون مناسب برای اعمال نسبت به دعاوی حوزه‌ی میراث فرهنگی کدام است؟ فرضیه‌ی ما این است که باتوجه به مقتضیات خاص میراث فرهنگی، اعمال قانون کشور محل وقوع مال در این مورد از کارایی لازم برخوردار نیست و قانون حاکم بر این دعاوی باید قانون کشور خاستگاه شیء فرهنگی باشد. برای اثبات این فرضیه این نوشتار به شیوه‌ای توصیفی-تحلیلی و در دو بخش تدوین گردیده: بخش نخست به بررسی قاعده‌ی حکومت قانون کشور محل وقوع مال در این مورد از کارایی لازم برخوردار نیست و قانون حاکم بر این دعاوی باید قانون کشور خاستگاه شی ء فرهنگی باشد.

The Applicable Law to the Cultural Heritage

< p >< p >Resolving the conflict of laws applicable to cultural heritage disputes in an important challenge which is faced with private international law. The cause of this challenge is, in one hand, the preponderant role of cultural property in constituting of cultural and historical identity of nations, and the enormous profit of illicit trade of cultural properties on the other hand which leads to numerous disputes. In most of these claims, the lex rei sitae rule has been applied and this has been led to making unfair judgments. The negative effects of these decisions lead to the question of determining the proper law governing cultural property claims. The theory of applying the lex originis rule to cultural property disputes is the theory which is accepted in this article. In order to prove this theory, this article is divided into two parts by a descriptive and analytical method: at first, the lex rei situs rule will be studied and the applying of this rule to cultural property claims will be examined by a critical perspective and then the alternative courses of action will be analyzed.