بررسی ماهیت فورفیتینگ در مقایسه با سایر طرق تامین مالی در حقوق ایران

فورفیتینگ یک شیوه تامین مالی است که در آن فورفیتر مطالبات مدت‌دار صادرکننده را براساس نرخ تنزیل و بدون حق رجوع خریداری نموده و مالک آنها می‌گردد. در این روش تامین مالی اسناد مثبت طلب نقش حیاتی ایفا نموده و حسب اینکه چه نوع سندی، مثبِتِ حق مطالبه پرداخت و طلب باشد احکام متفاوتی بر فورفیتینگ حاکم خواهد بود. در حالیکه صادرکننده(فروشنده حق مطالبه پرداخت) و موسسه مالی(خریدار حق مطالبه پرداخت) طرفین این قرارداد مالی محسوب می‌گردند اما فورفیتینگ در مقابل مدیون اصلی و بانک او نیز قابلیت استناد داشته و فورفیتر خواهد توانست مدیون را الزام به ادای دین در سررسید نماید. اگرچه ممکن است فورفیتینگ به عنوان قراردادی میان صادرکننده، مدیون و موسسه مالی، مبنی بر واگذاری دین از جانب مدیون به فورفیتر محقق گردد اما در شکل سنتی خود عقدی است میان صادرکننده و فورفیتر با موضوع واگذاری مطالبات به موسسه مالی مالی. چنین قراردادی اگرچه با نهادهای حقوقی مختلفی همانند تنزیل دین یا تنزیل سند تجاری، حواله، انتقال طلب، معامله اسناد تجاری، تبدیل تعهد و بیع دین یا فروش حق مطالبه پرداخت نزدیکی دارد لیکن به نظر می‌رسد بیع دین یا فروش حق مطالبه پرداخت مناسب‌ترین قالب قراردادی برای این شیوه نوین تامین مالی می‌باشد.

studying about legal nature of forfaiting comparing with other financial methods

In international trade, there are several financing methods which help exporters and ‎importers for buying and selling goods. Forfaiting is one of these methods. It is a ‎financing method in which forfaiter purchases exporters’ deferred receivables based on ‎discounting rate and without recourse payment. Type of document, as an evidence of the payment, has an essential role in this commercial ‎contract, since the nature and performance of forfaiting depend on type of document of ‎receivables. While exporter and forfaiter are parties to the financing contract, it isalso  applicable against the debtor, and forfaiter can pursuit importer on due date for the payment claim‏. ‏ Moreover, although forfaiting may be trilateral between forfaiter, exporter and importer ‎in which debtor transfers his debt to financial institutions, in the traditional type of forfaiting, ‎exporter assigns his receivables to the forfaiter. This contract is similar to discounting, ‎negotiation, novation, assignment, selling of debt or the payment claim. It seems that the sale of debt is ‎the most appropriate for this new financing method‏. If commercial papers are used as evidence of the payment, rules of negotiation ‎will be governed in this contract. ‏