تبیین قواعد عمومی تشکیل قراردادهای توزیع باتاکید بر قواعدحقوق رقابت

قراردادهای توزیع به‌عنوان عنصر اصلی حقوق توزیع، ابزارهای حقوقی بی‌بدیل و کارآمدی هستند که در فرایند عرضه کالاها و خدمات به بازار و فروش آن‌ها به مصرف‌کنندگان نهایی، نقش اساسی دارند و شبکه توزیعی که در اثر انعقاد این نوع قراردادها به وجود می‌آید برتری‌های محسوسی نسبت به روش قدیمی «عاملیت تجاری» دارد؛ اما ازآنجا این قراردادها دارای آثار منفی ضد رقابتی نیز هستند و وضعیت‌هایی همچون وابستگی اقتصادی توزیع کنندگان به تامین کنندگان را پدید می آورند، نظام حقوقی ویژه‌ای برای اداره این دسته از قراردادها در کشورهای غربی وضع شده است؛ اما در حقوق موضوعه ایران، قراردادهای توزیع چندان شناخته‌شده نیست و علی رغم کارایی نسبی قواعد عمومی قراردادها در قانون مدنی برای تبیین شرایط صحت این نوع قراردادها، نظام نوپای حقوق رقابت کشورمان در این حوزه با خلاهایی روبرو است. ازاین‌رو، در نوشتار حاضر طی یک مطالعه تحلیلی و تطبیقی میان حقوق فرانسه، اتحادیه اروپا و حقوق ایران، به تبیین قواعد مشترک حاکم بر تشکیل قراردادهای توزیع در سایه قواعد عمومی قراردادها و قواعد حقوق رقابت پرداخته‌شده است تا بخشی از مقدمات نظری ضروری برای تدوین نظام جامع این نوع قراردادها در کشورمان فراهم شود.

Explaining the General Rules for the Distribution Agreements Formation with Respect to the Competition Law

Distribution agreements, as the main element of distribution law, are the efficient legal instruments that play an essential role in the process of supplying goods and some services to the markets and selling them to final consumers. The distribution network resulting from the conclusion of these types of contracts has tangible advantages over the traditional "commercial agency". However, since it also has negative anticompetitive effects and creates situations such as the economic dependence of distributors on suppliers, a special legal system has been set up to govern this category of contracts in Western countries. By contrast, in Iranian law, distribution contracts are not wellknown, and despite the effectiveness of the general rules of contracts in civil law in determining the conditions of the validity of these types of contracts, the new system of competition law in Iran has shortcomings in this area. This article examines the common rules for formation of these contracts in the light of rules of competition law. In doing so, it conducts an analytical and comparative study under French law, European law and Iranian law in order to provide the necessary theoretical basis for the development of a comprehensive system of such contracts in Iran.