مطالعه تطبیقی عناصر نقض علامت تجاری در حقوق آمریکا و ایران

به‌موجب ماده 32 (1) قانون علائم تجاری آمریکا، نقض علامت تجاری عبارت است از استفاده تجاری بدون مجوز از علامت متعلق به دیگری به‌گونه‌ای که سبب احتمال گمراهی در محصول یا خدمت، مبدا آن یا وابستگی آن به مبدا معین ‌شود. عناصر تحقق نقض علامت تجاری در آمریکا عبارتند از اثبات وجود یک علامت معتبر و قابل حمایت اعم از ثبت‌شده یا ثبت‌نشده، استفاده از علامت، تجاری بودن استفاده، اثبات احتمال گمراهی. قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386 ایران نیز در ماده 40، استفاده بدون مجوز از علامت دیگری و بروز گمراهی مصرف‌کننده را شرط ایجاد مسئولیت ناشی از نقض علامت تجاری می‌داند و مانند قانون لنهام اشاره‌ای به تقصیر خوانده ندارد. بااین‌حال، بررسی رویه قضایی نشان می‌دهد که در حقوق ایران وجود علامت معتبر ثبت‌شده یا ثبت‌نشده و تجاری بودن استفاده از علامت غیر، شرط تحقق نقض می‌باشد. برخلاف نظام آمریکا، قانون ایران به گمراهی ناشی از توهم وابستگی اشاره‌ای نکرده و چنین گمراهی‌ ذیل تبلیغات خلاف واقع در ایران مورد حکم قرار می‌گیرد. این مسئله با توجه به عدم تاثیر آن در گمراهی مصرف‌کننده، مزیت قانون ایران نسبت به قانون لنهام است. در این مقاله با تاکید بر آراء داد‌گاه‌های آمریکا و ایران، به بررسی و تحلیل این عناصر پرداخته می‌شود و در خلال طرح مباحث پیشنهادات مقتضی ارائه می‌شود.

comparative study of elements of trademark infringement in us and iranian law

According to Article 32 (1) of the American Trademark law, trademark infringement is commercial use with no permition of the mark of another in a way that causes likelihood of confusion to product or service, their origin or affiliation to that origin. The grounds of   of realizationtrademark infringement in us include the existence of valid mark whether registered or unregistered and using of mark, being the use commercial, proof of likelihood of confusion. Also the Iranian patent, industrial dedign and trademark law, introduce the non permission use of anothers mark and accoring likelehood of confusion of the consumer, the requirements of civil liability from the trademark infringement and like lanham act, do not mention the negligince of defendant. However, studing the judicial perecents shaws that in iraninn law, existing of valid registered or unregistered mark and being the use of anothers mark commercial, is the realization of infringement. Unlike the American system, Iranian law does not mention the confusion arising from affiliation and confusion following such confusion, is considered under the false advertising.  In compare with the lanham act, with respect to the irrelevance of it in confision of consumer, this is the advantage of Iran’s law.  In this paper, emphasizing judgements of courts of us and Iran, analyzing these elements will be discussed and appropriate proposals presented during the discussion of the project.