پیش بینى احساس تنهایى و امید به زندگى فرزندان دختر براساس تعارضات زناشویى و مشکلات عاطفى-هیجانى مادران

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینى احساس تنهایى و امید به زندگى فرزندان دختر براساس تعارضات زناشویى و مشکلات عاطفى- هیجانى مادران بود. روش: روش پژوهش، همبستگى و جامعه‌ مورد مطالعه را تمام دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دبیرستان هاى ناحیه‌ سه آموزش و پرورش شهر کرج در نیمسال دوم سال تحصیلى 95-94 و مادران آن ها و نمونه‌ پژوهش 200 دانش آموز و مادران آن ها بودند. دانش آموزان، پرسشنامه هاى احساس تنهایى راسل و امید به زندگى اشنایدرو مادران آن ها، پرسشنامه هاى تعارضات زناشویى ثنایى، افسردگى و اضطراب بک و پرخاشگرى اهواز را تکمیلکردند. براى تجزیه و تحلیل داده ها از روش هاى آمارى همبستگى پیرسون و رگرسیون چند متغیره‌ سلسله مراتبىو نرم افزار spss استفاده شد. یافته ها: ابعاد تعارضات زناشویى مادر به صورت معنادار در سطح معنادارى 0/01، احساس تنهایى را در فرزندان آن ها پیش بینی کرد (p<0/01،f(191,6)=23/696). ابعاد تعارضات زناشویى مادر به صورت معناداری در سطح معنادارى 0/01، امید به زندگى را در فرزندان آن ها پیش بینی کرد (p<0/01،f(191,6)=13/174). نتیجه گیرى: تعارضات زناشویى و مشکلات هیجانى مادران با احساس تنهایى دختران رابطه‌ مثبت معنادار و با امید به زندگى دختران رابطه‌ منفى معنادار داشتند. از آنجایى که خانواده، شبکه اى از ارتباط هاست که درآن والدین و کودکان در فرآیندى دوسویه با هم در تعامل اند، لذا در این مجموعه، طرفین قادرند تاثیرات قابل توجهى بر یکدیگر داشته باشند. چنین به نظر مى رسد که لازم است مسئولان بهداشتى و آموزشى با بهره گیرى از متخصصان بهداشت روان، مداخلات آموزشى مناسبى را جهت افزایش بهداشت و سلامت روانى خانواده ها و به تبع آن فرزندان تدارک ببینند؛ چرا که جامعه‌ سالم از خانواده هاى سالم تشکیل مى شود.