مطالعۀ تطبیقی سیاست جنایی پلیس در قبال اطفال و نوجوانان در مراحل قبل و پس از کشف جرم

زمینه و هدف: بزهکاری اطفال و نوجوانان بیانگر برخورداری این افراد از ظرفیت جنایی و توانایی آن‌ها در نقض هنجارهای جامعه است. از آنجایی که اطفال و نوجوانان در مرحلۀ رشد قرار دارند، لذا نوع تدابیر و اقداماتی که پلیس در همان مراحل ابتدایی فرآیند دادرسی کیفری یعنی قبل و پس از کشف جرم با این افراد انجام می‌دهد، بسیار حائز اهمیت است. هدف پژوهش، مطالعۀ تطبیقی و تحلیلی سیاست جنایی اجرایی پلیس ایران و کانادا در قبال این قشر آسیب‌پذیر در مرحلۀ قبل و پس از کشف جرم است.روش: این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، اسنادی است. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات تطبیقی از منابع کتابخانه‌ای، اینترنتی، مقالات، پژوهش‌های لاتین و فارسی و مطالعۀ اسناد بین‌المللی مرتبط با حقوق اطفال و نوجوانان انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات، به صورت فیش‌برداری و با بررسی اسناد بین‌المللی، قوانین موضوعۀ مرتبط در کشور مورد تطبیق و ایران مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است.یافته‌ها و نتایج: نتایج تحقیق نشان‌ می‌دهد پلیس کانادا مرحلۀ قبل از کشف جرم با اقداماتی نظیر تاسیس پلیس مدرسه، اجرای برنامۀ مبارزه با مواد مخدر در مدارس، اجرای قانون منع آمدوشد، برخورد با برخی انحرافات مانند فرار از مدرسه و خانه مانع وقوع جرم توسط نوجوانان می‌شود و در مرحلۀ بعد از کشف جرم نیز پلیس اطفال با مشارکت موسسه‌هایی مانند موسسۀ مبتنی بر جامعه و هماهنگ‌کنندۀ دادرسی به منظور جلوگیری از ورود اطفال به فرآیندهای رسمی رسیدگی با استفاده از اخطار، هشدار به خانواده، یاری گرفتن از عدالت ترمیمی، تلاش می‌کند تا از طریق رسیدگی‌های غیررسمی، مانع ورود اطفال و نوجوانان به دادسرا و دادگاه شود. در ایران، قانون‌گذار با وضع مادۀ 31 قانون آیین دادرسی کیفری تاکید بر تاسیس پلیس ویژۀ اطفال کرده و به قوۀ قضائیه ماموریت داده شده تا حدود وظایف و اختیارات این پلیس را در قالب لایحه‌ای تدوین و ارائه کند.