بررسی رابطۀ طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با کیفیت زندگی زندانیان(مددجویان) زن شهر تهران

زمینه و هدف: طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه، الگوهای هیجانی و باورهای عمیقی که احساس فرد را دربارۀ خود شکل می‌دهند، به‌عنوان یک عامل روانی در بررسی کیفیت زندگی مددجویان زن مورد بررسی قرارگرفته است. هدف از این پژوهش، بررسی رابطۀ طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه باکیفیت زندگی مددجویان زن شهر تهران است.روش: از میان جامعۀ مددجویان زن شهر تهران در ندامتگاه شهر ری در سال 1394، تعداد 153 نفر به‌عنوان نمونه، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. با بررسی برخی ویژگی‌های جمعیت شناختی و با استفاده از پرسشنامه‌های فرم کوتاه، طرح‌واره‌های یانگ (sq-sf) و کیفیت زندگی (sf-36)، اطلاعات موردنیاز جمع‌آوری و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره، روابط موجود میان متغیرهای پژوهش با استفاده از نرم‌افزار spss بررسی و سهم هر یک از حوزه‌های طرح‌واره بر کیفیت زندگی مددجویان مشخص شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، طرح‌واره‌های حوزه‌های قطع ارتباط و طرد به میزان 54/0، خودگردانی و عملکرد مختل به میزان 44/0، محدودیت‌های مختل به میزان 26/0، دگر جهت‌مندی به میزان 21/0 و گوش بزنگی و بازداری بیش‌ازحد به میزان 26/0، با کیفیت زندگی در بعد روانی همبستگی و رابطۀ معنادار معکوس و منفی دارد. بین طرح‌واره‌های حوزۀ دگر جهت‌مندی و گوش بزنگی و بازداری بیش ‌از حد با بعد جسمانی کیفیت زندگی رابطۀ معنادار آماری مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: با گسترش سطح طرح‌واره‌های ناسازگار در میان مددجویان زن، کیفیت زندگی آن‌ها به‌ویژه بعد روانی کاهش می‌یابد. لذا با تمرکز بر روی طرح‌واره‌ها و تلاش برای بهبود آن‌ها و گسترش احساس مثبت فرد نسبت به خود و محیط، می‌توان کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشید.