پیش بینی رفتارهای پر خطر بر اساس تاب آوری و سبک های دلبستگی نوجوانان دختر متوسطه دو شهرستان شهریار

زمینه و هدف: نوجوانان بر حسب ویژگی‌های رشدی خود بیشتر در معرض رفتارهای پرخطر هستند. ازجمله عوامل تاثیرگذار بر روی این رفتارها دلبستگی و تاب‌آوری است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطۀ رفتارهای پرخطر با تاب‌آوری و سبک‌های دلبستگی نوجوانان دختر بوده است.روش: این پژوهش توصیفی و روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری این پژوهش، دانش آموزان دختر متوسطۀ شهرستان شهریار هستند که در سال 95-1394 مشغول به تحصیل بودند. با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 317 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و داده‌ها بر اساس پرسشنامۀ تاب‌آوری کانر و دیوید سون (2003) و پرسشنامۀ دلبستگی هزن و شیور (1987) و رفتارهای پرخطر (زارعی و سلیمانیان، 1392) جمع‌آوری شد و از آمار رگرسیون چندگانه با روش گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: بیشترین تغییرات رفتارهای پرخطر مربوط به سبک دلبستگى ناایمن و سپس تاب‌آوری، دلبستگی ایمن و دلبستگی دوسوگرا، تبیین شده است. همچنین، بین رفتارهاى پرخطر و سبک دلبستگى ناایمن و دوسوگرا رابطۀ مثبت معنادارى و با سبک دلبستگى ایمن و تاب‌آوری، رابطۀ منفی معنادار به دست آمد.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصله از تحقیق حاضر در خصوص قدرت پیش‌بینی بالای تاب‌آوری و سبک‌های دلبستگی در تغییرات رفتارهای پرخطر دختران نوجوان، پیشنهاد می‌شود به جهت پیشگیری از رفتارهای پرخطر در نوجوانان دختر، طرح‌های پژوهشی مداخله‌ای در خصوص آموزش تاب‌آوری به نوجوانان و آشنایی والدین به سبک‌های دلبستگی و راه‌های افزایش سبک‌های ایمن طرح‌ریزی و اجرا شود.