اثربخشی آموزش‌شناختی‌‌رفتاری بر سلامت روان، کیفیت زندگی و پرخاشگری زنان با سابقه دریافت خشونت خانگی

چکید‌‌هزمینه و هدف: پرخاشگری یک مشکل رفتاری است که هدف آن صدمه زدن به خود یا به دیگران می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش‌شناختی رفتاری بر سلامت روان، کیفیت زندگی و پرخاشگری زنان پرخاشگر انجام گرفت. روش: به‌منظور رسیدن به هدف پژوهش از میان کلیه زنان پرخاشگر با سابقه دریافت خشونت خانگی شهر تهران 60 نفر با نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایشی طی هشت جلسه تحت برنامه آموزشی به شیوه‌شناختی رفتاری گروهی قرار گرفتند و پرسشنامه‌های پرخاشگری، سلامت عمومی و مقیاس کوتاه کیفیت زندگی توسط آن‌ها در مرحله قبل و پس از اجرای برنامه آموزشی تکمیل شدند. داده‌های حاصل با روش تحلیل کواریانس و اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادهر سه فرضیه پژوهش حاضر را تایید می‌نماید. به عبارت دیگر، آموزش‌شناختی رفتاری به زنان پرخاشگر، در کاهش پرخاشگری و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی زنان پرخاشگر موثر بوده است. نتایج تحلیل داده‌ها معناداری در هر سه مقیاس را نشان داد.نتیجه‌گیری: در مجموع می‌توان گفت آموزش‌شناختی رفتاری منجر به کاهش پرخاشگری زنان و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی زنان آموزش دیده می‌گردد. آموزش‌شناختی رفتاری به زنان پرخاشگر منجر به کاهش پرخاشگری زنان و افزایش سلامت روان و کیفیت زندگی آن‌ها می‌گردد. بنابراین آموزش روان‌شناختی به زوجینی به‌ویژه زنان در مراکز بهداشتی و سلامت روان قبل از ازدواج و نیز به زنان با سابقه ضرب و شتم مراجعه‌کننده به پزشکی قانونی پیشنهاد می‌گردد.