مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی هیجانی، شفقت درمانی بخشش محور و درمان شناختی-رفتاری بر احساس تنهایی و پذیرش خود زنان قربانی خشونت خانگی

زمینه و هدف: فراسوی مرزهای فرهنگی، اجتماعی و منطقه ای، در دهه گذشته از خشونت در برابر زنان به عنوان جدی ترین چالش های اجتماعی یاد شده است. بنابراین هدف پژوهش حاضرمقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی، شفقت درمانی بخشش محور ودرمان شناختی رفتاری براحساس تنهایی و پذیرش خود زنان قربانی خشونت خانگی انجام شد. روش: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکزبهداشت شهرستان فلاورجان درتابستان1402 بودند. تعداد 60 نفر به روش دردسترس انتخاب و از طریق گمارش تصادفی درسه گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند(هر گروه 15 نفر). گروه های آزمایش طرحواره درمانی هیجانی، شفقت درمانی بخشش محور و درمان شناختی رفتاری رادریافت کردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه احساس تنهایی-اجتماعی وعاطفی بزرگسالان(selsa) (دیتوماسو، برانن و بس، 2004) و پذیرش خود (چمبرلین و هاگا ، 2003) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس اندازههای مکرر در نرم افزار spss نسخه 23 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر سه مداخله برکاهش احساس تنهایی و پذیرش خود در زنان قربانی خشونت خانگی اثربخش بودند و اثرات هر سه درمان در مرحله پیگیری نیز باقی ماند (0.01>p)؛ اما بین اثربخشی روش های درمانی مذکور در این زمینه تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (0.05

comparison of the effectiveness of emotional therapy plan, forgiveness-centered compassion therapy and cognitive-behavioral therapy on feelings of loneliness and self-acceptance of women victims of domestic violence

background and aim: across cultural, social and regional boundaries, in the last decade, violence against women has been mentioned as one of the most serious social challenges; therefore, the present study was conducted with the aim of comparing the effectiveness of emotional therapy, compassion-forgiveness therapy and cognitive-behavioral therapy on the feeling of loneliness and self-acceptance of women victims of domestic violence. method: it was a semi-experimental study with pre-test-post-test and follow-up with a control group. statistical research community, women were victims of domestic violence referring to the health centers of flowerjan city in the summer of 1402. a number of 60 people were randomly selected in three experimental groups and one control group (15 people in each group). the experimental groups received emotional therapy plan, forgiveness-centered compassion therapy and cognitive-behavioral therapy. data were collected using the social and emotional loneliness questionnaire for adults (selsa) (ditomaso, brannen, and bess, 2004) and self-acceptance (chamberlain and haga, 2001) and using repeated measures variance analysis in spss version 23. it was analyzed. results: the results showed that all three interventions were effective in reducing feelings of loneliness and self-acceptance in women victims of domestic violence, and the effects of all three treatments remained in the follow-up phase (p<0.01); however, no significant difference was observed between the effectiveness of the mentioned treatment methods in this field (p<0.05). conclusion: according to the obtained results, it is possible to benefit from the emotional therapy plan, forgiveness-centered compassion therapy and cognitive-behavioral therapy to improve women's feeling of loneliness and self-acceptance in women who are victims of domestic violence.