پیش بینی سوء رفتار با کودکان بر اساس استرس والدینی و سرمایه اجتماعی در مادران سرپرست خانوار

زمینه و هدف: سوء رفتار با کودکان یک پدیده اجتماعی و روان‌شناختی است که شناسایی عوامل مرتبط با آن اولین قدم در جهت پیشگیری از پدیده کودک آزاری و پیامدهای آن است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش استرس والدینی و سرمایه اجتماعی مادران سرپرست خانوار در پیش‌بینی سوء رفتار با فرزندانشان است. روش: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان سرپرست خانوار شهر نمین (اردبیل) در سال 1398 بود(242نفر). حجم نمونه به روش مبتنی بر هدف از میان کسانی انجام شد که شرایط ورود به مطالعه را داشتند(120 نفر). پرسشنامه‌های استاندارد استرس والدینی آبیدین(1983) ، سرمایه اجتماعی نیاز و همکاران(2004)و سوء رفتار با کودک استراوس و همکاران (1998) جهت جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید. ضریب پایایی این پرسشنامه ها در مطالعه حاضر بین 0.75-0.87 به دست آمد. داده‌ها با استفاده از روش معادلات ساختاری در نرم افزار آماری smart-pls3مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: استرس والدینی با ضریب 0.11 و سرمایه اجتماعی با ضریب 0.85- بر بد رفتاری بر کودک تاثیر دارند. تاثیر سرمایه اجتماعی معکوس و تاثیر استرس والدینی مستقیم و معنادار است(p<0/05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت استرس والدینی موجب افزایش سوء رفتار با کودک می شود در حالی که حمایت اجتماعی نقش حفاظتی دارد. بر اساس این یافته ها پیشنهاد می شود زنان سرپرست خانوار در قالب گروه های همیاری آموزش های لازم در جهت مدیریت استرس را دریافت کنند.تشکیل گروه های همتا شامل زنان سرپرست خانوار در شهرستان های کوچک می تواند علاوه بر فراهم آوردن حمایت اجتماعی از ننگ اجتماعی ناشی از تک سرپرستی نیز بکاهد.

prediction of children abuse based on parental stress and social capital in household mothers

background and aim: children abuse is a social and psychological phenomenon, and identifying the factors related to it is the first step in preventing the phenomenon of child abuse and its consequences. the purpose of the present study is to investigate the role of parental stress and social capital of mothers who head the household in predicting misbehavior with their children. method: the statistical population of the current study included all female heads of households in namin city (ardebil) in 2019 (242 people). the sample size was selected by the goal-based method among those who met the conditions for entering the study (120 people). standard questionnaires of parenting stress by abidin (1983), social capital by niaz et al (2004) and child abuse by strauss et al. (1998) were used to collect data. the reliability coefficient of these questionnaires in the present study was between 0.75-0.87. data were analyzed using structural equation method in smart-pls3 statistical software. results: parental stress with a coefficient of 0.11 and social capital with a coefficient of -0.85 have an effect on child abuse. the effect of social capital is inverse and the effect of parental stress is direct and significant (p<0.05). conclusion: based on the obtained results, it can be said that parental stress increases child misbehavior, while social support has a protective role. based on these findings, it is suggested that female heads of households receive the necessary training in the form of support groups in order to manage stress. in addition to providing social support, the formation of peer groups including female heads of households in small cities can also reduce the social stigma caused by single parenting