روابط ساختاری بین دشواری در تنظیم هیجان و بهزیستی روانشناختی با خرسندی زناشویی در زنان

زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی روابط ساختاری بین دشواری در تنظیم هیجان و بهزیستی روانشناختی با خرسندی زناشویی در زنان بود. روش: روش پژوهش همبستگی مبتنی بر روش مدل‌یابی معادلات ساختاری می‌باشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی زنان متاهل 25 تا 35 ساله در سال 1398 می‌باشد. برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 20 برای هر متغیر، و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه‌های ناقص تعداد 255 نفر با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های دشواری در تنظیم هیجان (گرتز و روئمر، 2004)، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989)، و پرسشنامه خرسندی زناشویی ناتان و همکاران (1973) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم‌افزار spss 18 و amos 24 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین دشواری در تنظیم هیجان با خرسندی زناشویی زنان رابطه‌ی منفی و بین بهزیستی روانشناختی با خرسندی زناشویی زنان رابطه‌ی مثبت و معناداری مشاهده گردیده شد. علاوه بر این بین دشواری در تنظیم هیجان و بهزیستی روانشناختی زنان رابطه‌ی منفی وجود دارد. همچنین یافته‌های مربوط به تحلیل مسیر نشان داد که بهزیستی روانشناختی میانجی‌گر رابطه دشواری در تنظیم هیجان و خرسندی زناشویی است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود که به منظور جلوگیری از احساسات منفی و افزایش بهزیستی روانشناختی، مهارت های تنظیم هیجانات منفی به زوجین آموزش داده شود تا خرسندی زناشویی در آنها افزایش یابد.

Structural relationships between difficulty in regulating emotion and psychological well-being with marital happiness in women

Background and Aim: This study aimed to investigate the structural relationships between difficulty in emotion regulation and psychological wellbeing with marital happiness in women. Research Method: The research method is descriptivecorrelational based on structural equation modeling. The statistical population of this study includes all married women aged 2535 in Sari city in 1398. To determine the sample size according to the number of observed variables and allocation of the coefficient 20 for each variable, 255 persons were selected as the sample size by nonrandom sampling method and responded to Gertz Roemer’s Difficult emotion regulation questionnaires (2004), Reef’s Psychological WellBeing Questionnaire (1989), and Nathan et al’s (1973) Marital Happiness Questionnaire. Data analysis was performed using multivariate regression based structural equations and SPSS 18 and Amos 24 software. Results: The findings showed that there was a negative significant relationship between difficulty in emotion regulation with marital happiness and a positive significant relationship between psychological wellbeing and marital happiness of women. The research model was also confirmed and overall 44% of marital happiness was explained by difficulty in emotion regulation and 37% of marital happiness was explained by psychological wellbeing. Conclusion: According to the findings of this study, it is suggested that in order to prevent negative emotions and increase psychological wellbeing, negative emotion regulation skills should be taught to couples to increase their marital satisfaction.