واکاوی فرایند خودکشی در نظام معنایی زنان اقدام کننده به خودکشی در شهر کرمانشاه با رویکردی کیفی

زمینه و هدف: خودکشی طی چند دهۀ گذشته در جهان و ایران روند افزایشی داشته است. آمار خودکشی در ایران پایین‌تر از میانگین جهانی است؛ ولی میزان آن در برخی استان‌ها ازجمله استان کرمانشاه بسیار بالاتر از میانگین جهانی و کشور است. به همین نسبت آمار خودکشی در میان زنان بیش از مردان است. هدف این مقاله، بازنمایی و برساخت مدلی بومی از فرایند تجربۀ خودکشی در نظام معنایی زنان کرمانشاه است.روش: این پژوهش با رویکرد کیفی بر پایۀ روش نظریه زمینه‌ای انجام شده است. داده‌ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 14 نفر از زنانی خودکشی کننده به‌دست‌آمده است.یافته‌ها: در این مطالعه، تجربۀ خودکشی در زندگی زنان در قالب یک تجربۀ معنادار و تقابلی برساخت شده است که طی مراحل آشنایی، درونی شدن و اقدام شکل می‌گیرد. تراکم آرزوهای برآورده نشده، احساس محرومیت، ناکامی در تکمیل هویت زندگی، احساس گسست در تعامل با دیگران و احساس زندگی با دامنۀ محدود، مهم‌ترین دلایل خودکشی هستند. وقایع جنسیت مدار و نقش افراد تعدیل گر مهم‌ترین شرایط مداخله‌گر در تجربۀ خودکشی است. منطقۀ برزخی با خصوصیت پیچیدگی، تناقض و ابهام، زمینۀ تجربۀ خودکشی بوده و زنان در طی این تجربه، با به‌کارگیری راهبردهایی مانند کنش نمایشی، کنش وقفی و کنش اعتراضی به آن واکنش نشان داده‌اند.نتیجه‌گیری: حساسیت مضاعف نسبت به موضوعات مرتبط با زنان موجب ایجاد اختلال در ادراکات و تعاملات آنان با دیگران می‌شود. درنتیجه خودکشی به‌عنوان رفتاری توجیه‌پذیر، درونی شده و معنای خودکشی به جزئی از واکنش‌های هدفمند فرد تبدیل می‌شود. به همین صورت، با تامین نشدن امیال و آمال و احساس عقیم ماندن شکل‌گیری هویت، احساسی از سرخوردگی در زنان ظاهر می‌شود؛ که به‌مرورزمان متراکم و نهایتاً به تصمیم خودکشی منتهی می‌شود؛ در این مسیر، وقایع زندگی خانوادگی و نقش کنشگران تعدیل گر به‌عنوان شرایط مداخله‌گر، سبب تشدید و یا تعدیل رفتار خودکشی می‌شوند.

Exploring the Suicide Experience in the Meaning System of Women who Attempted Suicide in Kermanshah City Using a Qualitative Approach

Background and aim: Suicide has been increasing in the world and in Iran over the past decades. Although the suicide rate in Iran is lower than the global average, its rate in some provinces, including Kermanshah, is much higher than the global and national average. Also, the suicide rate is higher among women than men. The main purpose of this article is to represent and construct an indigenous model of the suicide process in the meaning system of women in Kermanshah.Method: This study was conducted using a qualitative approach based on grounded theory method. The data was obtained through semistructured indepth interviews with 14 women who had attempted suicide.Results: In this study, the experience of suicide in women’s lives is reconstructed in the form of a meaningful and confrontational experience. The experience of suicide is formed in the process of its development during the stages of acquaintance, internalization and action. The most important reasons for suicide are the concentration of unfulfilled wishes, feelings of deprivation and frustration, failure to complete one’s identity, feelings of disruption in interaction with others and feelings of a narrow domain life. Genderoriented events and the role of moderators are the most important intervening conditions in the suicide experience. The obscure area, with its complexity and ambiguity, forms the context of the suicide experience, and women have reacted to it during this experience by using strategies such as theatrical action, endowment action, and protest action.Conclusion: Accordingly, the study suggestion is fieldbased intervention strategies.