اثربخشی روان درمانی معنوی مبتنی بر بخشش وامیدبرافزایش رضایت مندی زناشویی و کاهش تعارضات زوجین درمعرض طلاق

زمینه وهدف: طلاق، شایع ترین تاثیر مخرب تعارض وکاهش نارضایتی زناشویی است. تعارض ورضایت زناشویی درسلامت وکارکردخانواده ازاهمیت زیادی برخورداراست. هدف این پژوهش اثربخشی مداخله معنوی مبتنی بر بخشش وامیدبرافزایش رضایت مندی و کاهش تعارضات زوجین درمعرض طلاق شهرمشهدبود. روش: پژوهش حاضر ازنوع شبه آزمایشی، نمونه پژوهش به شیوه دردسترس از بین زوجین درمعرض طلاق شهرستان مشهد 30زوج مراجعه کننده به مراکزمشاوره انتخاب وازبین زوجین 15زوج به صورت تصادفی درگروه آزمایش و15زوج درگروه کنترل قرارگرفتند. مداخله آزمایشی در8جلسه 90دقیقه ای برای گروه آزمایش اجراوگروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از4 پرسش نامه رضایت زناشویی اینریچ( فرم47 سوالی)، مقیاس سنجش بخشودگی پولارد و همکاران، مقیاس امید اسنایدر، تعارضات زناشویی (42 سئوالی )استفاده شد. تحلیل داده‌ها با روش آماری کواریانس انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادند مداخله مبتنی بر بخشش وامید اثرمعنی داری درسطح 0001/ =p برافزایش رضایت مندی وکاهش تعارضات زناشویی زوجین درمعرض طلاق داشته است. نتیجه گیری: ازآنجا که امید یک فرایند مساله مدار وبخشش یک فرایند هیجان مداراست، ترکیب این دوعامل که ماهیتی دوگانه(معنوی، روان شناسی مثبت)دارندمی توانند به عنوان عوامل محافظتکننده و سپری بر علیه رفتارهای خطرزا و برای بهبودروابط زوجین، گسترش استراتژی ها ی جدیدپیشگیری ازطلاق پیشنهادمی شود.

The Effectiveness of Spiritual Therapy Based on Forgiveness and hope for Increasing Marital Satisfaction and Reducing Couple’s Conflicts of couples on the Verge of Divorce

Background and Aim: Divorce is the most common destructive effect of conflict and reduction of marital dissatisfaction. The conflict of marital satisfaction in the health and functioning of the family is very important. The purpose of this study was to determine the effectiveness of spiritual intervention based on the hope of forgiveness, increasing satisfaction, and reducing couples’ conflicts at divorce in Mashhad. Methodology: This quasiexperimental study was conducted on 30 couples who were exposed to divorce in Mashhad city. The couples were randomly assigned to experimental group and 15 couples to control group. Experimental Intervention The control group did not receive any intervention in 8 sessions of 90 min. Data were collected using 4 questionnaires of Enrich marital satisfaction (47question form), Pollard et al., Snyder Hope Scale, and marital conflict (42 questions). Data were analyzed using covariance statistical method. Results: The results showed that the intervention based on hopeforgiving had significant effect on divorce (p = 0.0001), increased satisfaction and decreased marital conflict. Conclusion: Because hope is a problemcentered process and an emotionfocused process, combining these two factors, which have a dual nature (spiritual, positive psychology), can serve as protective agents and agents for risky behaviors and for enhancing couple relationships. Suggested new preview.