مقایسۀ طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و سرمایه‌های اجتماعی در دختران فرار و عادی

زمینه و هدف: پدیده فرار دختران از خانه یکی از عمده‌ترین آسیب‌های اجتماعی کشورمان است که در نظم اجتماعی، اختلال و آشفتگی ایجاد می‌کند و منشا بسیاری از رفتارهای ضداجتماعی است.روش: این تحقیق در چارچوب پژوهش‌های علمی- مقایسه‌ای انجام‌ شده است. جامعۀ آماری اول، دختران فراری مراکز بهزیستی استان تهران که در سال 1394 در مراکز نگهداری سازمان بهزیستی ساماندهی شده‌اند است. جامعۀ آماری دوم، دختران عادی مستقر در مدارس دخترانه راهنمایی و دبیرستان مناطق 1 و 2 و ادارۀ بهزیستی شهرستان شهریار انتخاب شدند. در این پژوهش، از دو شیوۀ مطالعات کتابخانه‌ای و پرسش‌نامه و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای آماری استفاده‌ شده است. روایی صوری و محتوایی پرسش‌نامه نیز به تایید چندین نفر از اساتید روان‌شناسی قرارگرفته است. پایایی این مقیاس به‌وسیلۀ ضریب آلفای کرونباخ برای کل آزمون 96/0 و برای تمام خرده مقیاس‌ها، بالاتر از 80/0 گزارش ‌شده است.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بعد بریدگی و طرد به ‌صورت مثبت و بعد گوش ‌به ‌زنگی به ‌صورت منفی، احتمال اقدام به فرار در دختران معنادار است. با افزایش نمره‌های فرد در مشارکت اجتماعی و تنوع‌پذیری (در سطح معناداری در جهت مثبت)، احتمال فرار دختران افزایش و با افزایش نمره‌های فرد در ابعاد تعامل با خانواده و ارزش‌های زندگی (در سطح معناداری در جهت منفی)، احتمال فرار دختران کاهش می‌یابد.نتایج: نتایج نشان داد که مولفه‌های طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و سرمایه‌های اجتماعی از توان قابل قبولی در تفکیک دختران با تجربۀ اقدام به فرار و گروه‌های عادی برخوردار هستند.