تبیین نقش شبکۀ خویشاوندی در استحکام خانوادۀ هسته‌ای (مطالعۀ موردی: شهر تهران)

زمینه و هدف: در جوامع صنعتی از قدرت و نفوذ شبکۀ خویشاوندی کاسته شده و بسیاری از کارکردهای آن به سایر نهادهای اجتماعی واگذار شده است. در ایران، شبکۀ خویشاوندی در کنار خانوادۀ هسته‌ای بوده و از این خانواده‌ها پشتیبانی می‌کند. در همین راستا، این پژوهش با هدف تبیین نقش شبکۀ خویشاوندی در استحکام خانوادۀ هسته‌ای شهر تهران انجام پذیرفته است.روش: این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به روش پیمایشی انجام پذیرفته است. جامعۀ آماری این تحقیق، خانواده‌های مستقر در مناطق مختلف شهر تهران (1، 4،16، 6 و 22) بوده که برابر آمار، حدود 600 هزار واحد است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران،400 نفر تعیین که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامۀ محقق ساخته بوده و پایایی آن با ضریب 9/0 آلفای کرونباخ و اعتبار تحقیق با روش اعتبار صوری تایید شده است. یافته‌ها: براساس آزمون فرضیه‌ها، ارتباط بین استحکام خانوادۀ هسته‌ای با متغیرهای کارخانگی، مراقبت و نگهداری، حمایت‌های مالی و اقتصادی، ازدواج و زاد و ولد، کنترل اجتماعی، مشارکت در وقایع مهم زندگی، اوقات فراغت، مشارکت سیاسی و اوقات فراغت دارای سطح معناداری است.نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دادکه شبکۀ خویشاوندی در ایران همچنان دارای کارکرد و نقش است و خانوادۀ هسته‌ای همچنان ارتباط خود را با شبکۀ خویشاوندی حفظ کرده‌اند و خانوادۀ هسته‌ای با این که جدا از هم هستند، اما ارتباط خود را با شبکۀ خویشاوندی حفظ و از سوی خویشاوندان خود مورد حمایت قرار می‌گیرند.