مقایسۀ اثربخشی روان درمانی شناختی- رفتاری و روان درمانی آدلری بر رشد پس آسیبی زنان آسیب دیده

زمینه و هدف: رشد پس آسیبی به ایجاد تغییرات مثبت در زندگی در جهت رشد شخصی، پس از تجربۀ رویداد آسیب زا اشاره دارد که ویژگیهای فردی و فرصت هایی برای بازتوانی، مهمترین عوامل موثر آن میباشند. هدف این پژوهش، مقایسۀ اثربخشی روان درمانی شناختی- رفتاری و روان درمانی آدلری بر رشد پس آسیبی زنان آسیب دیده از بیوفایی همسر است.روش: این پژوهش، نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل است. 24 زن خیانت دیده به صورت نمونه گیری در دسترس از میان مراجعه کنندگان مراکز سلامت روان اجتماع محور و شهرداری تهران و داوطلب شرکت در پژوهش حاضر انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. سپس، یکی از گروه های آزمایش تحت رواندرمانی آدلری و یک گروه دیگر، تحت رواندرمانی شناختی - رفتاری به مدت 10 جلسه قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. قبل از جلسات روان درمانی و پس از آن، هردو گروه آزمایش و گروه کنترل، توسط پرسشنامۀ رشد و تکامل پس آسیبی تدسچی و کالهون (1996) مورد اندازه گیری قرار گرفتند و سپس دو ماه بعد نیز مجدداً این اندازهگیری تکرار شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شده است.یافته ها: هر دو رواندرمانی (آدلری و شناختی – رفتاری)، میزان «رشد پس آسیبی» زنان خیانت دیده را بهبود بخشیده و تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش وجود ندارد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که با رواندرمانی آدلری و شناختی – رفتاری میتوان «رشد پس آسیبی» زنان خیانت دیده را ارتقاء داد و پیشنهاد میشود برای سایر زنان خیانت دیده نیز به کار گرفته شود که از وقوع احتمالی رفتارهای خودآسیبرسان یا وقوع جرم به هر شیوۀ انتقامی پیشگیری کرد.