تاثیر 6 هفته تمرین پیشرونده هوازی برعملکرد ریوی ورابطه آن با BMI در دانشجویان غیر فعال پسر

هدف کلی تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 6 هفته تمرین فزاینده هوازی بر عملکرد ریوی با توجه به شاخص bmi بالا و پایین در دانشجویان غیرفعال است که از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، نیمه تجربی می باشد. برای این منظور، 33 دانشجوی پسر سالم با دامنه سنی 5±25 سال به عنوان نمونه آماری انتخاب و به دو گروه bmi پایین (25 bmi < ) و bmi بالا (25 < bmi) تقسیم شدند. از هر دو گروه، شاخص های اسپیرومتری و bmi به عمل آمد. سپس همگی در یک برنامه تمرینی هوازی پیشرونده، هفته ای سه جلسه قرار گرفتند. بعد از شش هفته، دوباره تست اسپیرومتری (شاخص های fvc، fev1) و bmi انجام شد. به منظور بررسی تعیین تاثیر تمرین بر عملکرد ریوی در هر یک از شاخص های ریوی از تی تست همبسته و نیز به جهت بررسی تغییرات عملکرد ریوی در اثر تمرین در افراد با bmi بالا و پایین از آزمون تی مستقل استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد بعد از 6 هفته تمرین هوازی پیشرونده، fvc و fev1 در هر دو گروه با bmi بالا و پایین تفاوت معناداری وجود دارد (05/0 > p). بطور کلی می توان نتیجه گرفت تمرینات هوازی پیشرونده می تواند بر شاخص های عملکردی ریوی تاثیر مثبتی داشته باشد.