دانشجو در پهنه تعارضات خانواده و دانشگاه

دانشگاه، میدانی است که روحیه فردگرایی را در دانشجویان برمی انگیزد. سپس این روحیه، در راهبردهای مختلف و ترکیبی بازتاب مییابد؛ به طوری که دانشجویان در تعامل با خانواده در زمینههایی که بر سر آن تعارض دارند، ابتدا راهبرد «مقاومت» و در ادامه، راهبرد «ایجاد تغییر» را اتخاذ می کنند. پس از آن، در کنار راهبرد مقاومت و ایجاد تغییر، راهبردهای «مدارا»، «تحمل»، «دوری گزیدن» و در برخی موارد «همنوایی» را در پیش میگیرند. راهبردهای هویتی دانشجویان نیز ترکیبی از «هویت مقاومت» و «هویت برنامه دار» است. عوامل متعددی سبب میشود که راهبردهای دانشجویان چنین روندی داشته باشد که از آن میان، «اهمیت خانواده» و نقشی که در زندگی فرد ایفا میکند، بیش از همه تعیین کننده است؛ زیرا که نیاز به تایید شدن از سوی خانواده برای افراد حیاتی است و اگر از سوی خانواده طرد شوند یا مورد بی توجهی قرار گیرند، مهمترین منابع حیاتی خود را از دست می دهند و با چالشهای بیشماری رویارو خواهند گشت.در مجموع، با اینکه دانشجویان دارای روحیات، نگرشها و تمایلات بسیار فردگرایانهای هستند و به طورعمده خواهان مقاومت در برابر خانواده و تغییر ساختار آن هستند، اما چون بقا و دوام زندگیشان وابسته به بودن با خانواده و تایید شدن از سوی آن است، راهبردهایی غیر از «مقاومت» را نیز در پیش می گیرند- با این همه اتخاذ سایر راهبردها از سوی دانشجویان حاکی از ضعف یا کاهش فردگرایی آنها نیست.این پژوهش با روش نظریه مبنایی صورت گرفته و یافتههای آن از طریق مصاحبه با 21 نفر از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی به دست آمده است.