رابطه اضطراب بدنی اجتماعی با رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت جوانان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه اضطراب بدنی اجتماعی و شرکت در فعالیت بدنی اوقات فراغت جوانان بود. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. 150 نفر (78 زن و 72 مرد) با میانگین سنی 53/2 ± 24 نمونه ­های تحقیق را تشکیل میدادند. افراد نمونه، پرسشنامه مقیاس اضطراب بدنی اجتماعی موتل و کنروی (2000) و مقیاس ارزیابی رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت بزرگسالان (ریس و همکاران، 2009) را تکمیل کردند که نرمال بودن دادهها با استفاده از آزمون کولموگروف- سیمرنوف تایید شد. سپس داده های به دست آمده با استفاده از آزمونهای همبستگی پیرسون، t مستقل و f مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته­های تحقیق نشان داد بین اضطراب بدنی اجتماعی و رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت ارتباط منفی معنادار (001/0 = sig ، 63/0- =r) وجود دارد. همچنین، بین رفتار فعالیت بدنی اوقات فراغت دو گروه (01/0= sig ، 53/2=r) و بین اضطراب بدنی اجتماعی آنان (001/0= sig ، 84/2=r) تفاوت معناداری وجود داشت. بدین ترتیب، می توان گفت که افراد با اضطراب بدنی اجتماعی بالا، کمتر در فعالیت بدنی اوقات فراغت مشارکت می کنند.