شناسایی موانع توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت‌بندی موانع توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بود. فرآیند پژوهش شامل دو مرحله بود، مرحله اول پژوهش شامل: تحقیق کیفی از نوع پدیدار شناسی (با استفاده از ابزار مصاحبه با اساتید دانشگاه و نخبگان، مطالعه مقالات، کتب، اسناد و مدارک)، مرحله دوم پژوهش شامل: تحقیق کمی از نوع توصیفی- تحلیلی (با استفاده از روش دلفی و ahp). جامعه آماری در بخش کیفی کلیه مدیران و متخصصان صاحب‌نظر در ارتباط با موضوع دیپلماسی ورزشی بودند و از آنجایی که در روش‌های کیفی، تعداد نمونه‌ها از قبل تعیین نمی‌شود در نتیجه تا جایی که نسبت به موضوع تحقیق اشباع نظری حاصل شد مصاحبه ادامه یافت، بنابراین در این مرحله از دو روش نمونه‌گیری هدفمند و گلوله برفی استفاده شد در بخش کمی و در بخش دلفی نیز جامعه آماری پژوهش شامل 20 نفر از اساتید نخبه دانشگاهی متخصص در حوزه مدیریت ورزشی، علوم سیاسی و مدیریت راهبردی بود که با استفاده از روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند. در بخش ahp نیز جامعه آماری تلفیقی از نخبگان در بخش مصاحبه و اساتید دانشگاهی آگاه به موضوع در بخش دلفی بود که به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند. روایی ابزار در بخش کمی مورد تایید 5 نفر ازمتخصصان و اساتید خبره بود و در بخش کیفی نیز نتایج به دست آمده از مصاحبه در اختیار مصاحبه شونده ها قرار گرفت تا درباره صحت آنها اظهارنظر کنند. پایایی در بخش کیفی نیز از طریق توافق درون موضوعی کدهای استخراجی مورد تایید قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بی توجهی وزارت ورزش و جوانان و وزارت امور خارجه به مسائلبین المللی ورزشی، موانع ایدئولوژیکی و تعارضات برخی ارزش های جمهوری اسلامی با قواعد و هنجارهای حاکم بر ورزش جهان و نبود سیاست گذاری و برنامه های فاقد رویکرد دیپلماسی ورزشی،به ترتیب از مهمترین موانع پیشروی توسعه دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران می باشد. پیشنهاد می شود که دستگاه دیپلماسی و دستگاه ورزش به عنوان متولیان اصلی این حوزه به تنظیم آیین نامه ای که روابط بین المللی ورزشی را تعریف و پشتیبانی کند، مبادرت ورزند.

identifying barriers of the development of sport diplomacy in foreign policy of the islamic republic of iran

the purpose of this study was to identify barriers of the development of foreign diplomacy in foreign policy of the islamic republic of iran. the entire research process included two steps, the first stage of research includes: qualitative research of type grounded theory (using an interview with university professors and elites, reading articles, books and documents),the second stage of the study included: quantitative research of descriptive-analytical type (using delphi and ahp method). the results showed that the indifference and neglect of the ministry of sports and youth and the state department on international sports issues, fundamental disadvantages in the statutes of the federations, the ideological barriers and the conflicts of some of the values of the i.r.i with the rules and norms governing the world of sport, there was no specialist manpower, political decisions inconsistent with international sports issues at the ministry of sports and youth, federations and the ministry of foreign affairs, and the number of decision makers in international sport affairs, one of the most important obstacles to the development of sport diplomacy in the foreign policy of the islamic republic of iran. it is suggested that the potential of embassies located in countries with international sports organizations (such as fifa-based switzerland), in the field of sports diplomacy to achieve international goals could be used.