پهنه‌بندی آلودگی هوا و ارزیابی مکانی مجموعه‌های ورزشی شهر تهران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)

شهر تهران به عنوان یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان شناخته شده است که این آلودگی ناشی از سیستم نادرست شهرسازی، رشد و توسعه ناهمگون و بدون ارزیابی می‌باشد. در این شرایط در صورتی که بتوان الگوی قابل اطمینانی برای پیش‌بینی وضعیت آتی آلاینده‌های موجود در هوای شهر ارائه داد، می‌توان با شناخت دقیق‌تری از آلاینده‌ها، راهکارهای مناسبی را از منظر مدیریت پایدار شهری اتخاذ نمود. هدف از انجام این تحقیق، پهنه‌بندی آلاینده‌های شاخص هوا در ارتباط با مجموعه‌های ورزشی شرق تهران (مناطق 4،7،8،13) می‌باشد. بدین منظور، داده‌های ایستگاه های سنجش آلودگی در پیرامون منطقه به روش کریجینگ، برای بازه زمانی 6 ساله (97-1390) درون‌یابی شدند. به عنوان استاندارد، از شاخص کیفیت هوا (aqi) استفاده گردید. رویهم‌گذاری لایه‌ها با استفاده از نرم‌افزار arcgis, 9.2 انجام شد. نتایج نشان داد که تغییرپذیری غلظت این آلاینده در ایستگاه های مختلف متفاوت است و پراکنش آلاینده ها در محدوده مطالعاتی از الگوی یکسان و مشابهی پیروی نمی کند. شدیدترین درجه آلودگی در ایستگاه ستاد بحران (90.49) ثبت گردیده است. بیشترین تعداد روزهای هوای پاک در ایستگاه گلبرگ (488 روز) و کمترین آن در ایستگاه ستاد بحران (160 روز) مشخص شده است. همچنین، ایستگاه ستاد بحران دارای بیشترین تعداد روز با کیفیت هوای «ناسالم» و «ناسالم برای گروه های حساس» می باشد. در این میان، ایستگاه دروس دارای تعداد روزهای آلوده کمتری بوده است. در نهایت، 22 مجموعه ورزشی در محدوده مطالعاتی در معرض آلودگی شدید هوا قرار دارند.

Investigating the Distribution and Emission of Air Pollutants in Relation to the Location of Urban Sports Complexes Using GIS

The city of Tehran is known as one of the most polluted cities in the world which is due to the inadequate urbanization, developmental and heterogeneous system without evaluation. In this situation, if a reliable model can be predicted for the future status of pollutants in the city, a more accurate understanding of the pollutants can be found in the context of sustainable urban management. The study is to identify the air pollutants in relation to the sports complexes of eastern Tehran (districts 4, 7, 8, 13). For this purpose, data from pollution sensing stations around the region were interpolated for the last 6 years by Kriging method. As a standard, the Air Quality Index (AQI) was used. Layering overlay was performed using ArcGIS 9.2 software. The results showed that the variability of the concentration of this pollutant in different stations is different and the distribution of pollutants in the study area does not follow the same pattern. The most severe degree of pollution was registered at the Crisis Headquarters Station (90.49). The maximum number of clean air days at the Golbarg Station (488 days) and the lowest at the Chief of Staff (160 days). Also, the headquarters of the crisis has the highest number of days of unhealthy and unhealthy weather for sensitive groups. In the meantime, the station has less number of infected days. Finally, 22 sports complexes are exposed to severe air pollution in the study area.