طراحی مدل نقش مدیریتی وزارت ورزش و جوانان در خصوصی‌سازی ورزش ایران

هدف این پژوهش، ارائۀ مدلی به منظور اندازه گیری نقش مدیریتی  وزارت ورزش و جوانان در    خصوصی سازی ورزش ایران است. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح های آمیخته اکتشافی است. مرحلۀ اول، کیفی و جامعه آماری شامل افراد خبره در زمینه مدیریت و خصوصی سازی ورزش بود که همگی آنها به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. جهت تحقق این مرحله با مرور مبانی نظری و انجام مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته، اطلاعات تکمیلی گردآوری، سپس داده های حاصل از 20 مصاحبه به روش           نظریه پردازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه و تحلیل شد. مرحلۀ دوم به صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. با توجه به تنوع و غیر قابل شمارش بودن جامعۀ آماری، از نمونه گیری هدفمند و با کمک روش قضاوتی و خبرگی محقق تعداد نمونه 222 نفر انتخاب شد. پرسشنامۀ محقق ساخته برگرفته از مرحلۀ کیفی تحقیق به عنوان ابزار تنظیم شد. روایی محتوایی پرسشنامه را 15 نفر متخصص تایید کردند که بین50 نفر توزیع شد. پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 0.924 بدست آمد. به منظور محاسبۀ اعتبار سازه و بررسی ساختار عاملی داده ها، از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. مقایسۀ متغیرها نشان داد که تاثیر سه مولفۀ (تصمیم گیری، نظارت و سازماندهی) بر خصوصی سازی ورزش در ایران معنی دار است، ولی مولفۀ برنامه ریزی  این چنین نیست. مولفۀ سازماندهی با ضریب رگرسیونی 0.148 دارای بالاترین تاثیر و در مرتبه های بعدی، مولفه های نظارت 0.092، تصمیم گیری 0.075 و   برنامه ریزی 0.012  قرار دارند. با توجه به تاثیر معنی دار عوامل ذکر شده، توجه مدیران عالی ورزش به این عوامل  در خصوصی شدن ورزش ایران نقش بسزایی خواهد داشت.