تاملی بر رهبری نوآورانه در مدرسه؛ مطالعه‌ای پدیدار نگارانه

عادت به انجام کارها به سبک‌های مدیریتی و پشتیبان رفتار صرفِ تکراری و معمول در روابط رسمی سلسله‌‌ مراتبی، مشکل اساسی ایجاد نوآوری در پاسخ به طبایع دانش‌آموزان، نیازها و تغییرات محیط است. هدف اصلی مطالعه حاضر، ایجاد چهارچوب مفهومی مناسب رهبری آموزشی نوآور در مدارس از طریق شناسایی و تبیین و توسعه مبانی نظری آن و نیز بیان ضرورت استفاده از مستندات آن برای توصیه تقویت نو‌آوری مراکز آموزشی و مدیریت آموزش است. این پژوهش با رویکرد کیفی وبا استفاده از راهبرد پدیدارنگاری انجام یافته است. جامعه پژوهش شامل استادان دانشگاه، مدیران شاخص متوسطه و معلمان نمونه شهر تهران است. از میان آنها37 نفر به منزله اطلاع‌رسان از طریق نمونه‌گیری نظری هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری انتخاب شده اند. داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌های عمیق و نیمه ساختاریافته جمع‌آوری شده-است. روش تحلیل داده‌ها، تحلیل محتوا به شیوه استقرایی با استفاده از کدگذاری در سه سطح باز، محوری و منتخب است. یافته‌ها نشان می دهد، مقوله‌ها یا ابعاد اساسی رهبر آموزشی نوآور شامل1. رشد و توانمندسازی حرفه‌ای معلمان؛ 2. پرورش و تشویق نوآوری؛ 3. مدیریت مشارکت جو؛ 4. پرورش روحیه محرک نوآوری و5. مدیریت و هدایت نوآوری است. پیشنهادها نیز در زمینهضرورت استفاده از این یافته‌ها در بهبود رفتار رهبری آموزشی در مدارس است.