تعهدسازمانی، بهعنوان متغیر میانجی روابط حلقوی عدالت سازمانی، رفتارشهروندی سازمانی، اعتماد سازمانی و حمایت سازمانی (مطالعه موردی: دانشگاه آزاد مشهد)

هدف از پژوهش حاضر، مدل‌سازی بهینه متغیرهای سازمانی برای بهبود مدیریت منابع انسانی است. به این منظور، با مطالعه پیشینه تحقیق مدلی طراحی و آزمون شد. این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر، کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد به تعداد 1451 بود که حجم نمونه ای متشکل از 300 نفر با استفاده از جدول مورگان انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده ها از پرسشنامه 29 سوالی محقق ساخته استفاده شد. با توجه به اینکه هدف، آزمون مدل خاصی از رابطه بین متغیرهاست، از تحلیل مدل معادلات ساختاری (sem) استفاده شد. نتایج بیانگر تایید مطلوبیت مدل پیشنهادی بود. به این معنی که تعهد سازمانی به عنوان متغیر میانجی، کلیه روابط بین متغیرهای عدالت سازمانی، رفتار شهروندی سازمانی، اعتماد سازمانی و حمایت سازمانی را تقویت می کند و اثر غیرمستقیم متغیرها بر یکدیگر از طریق متغیر تعهدسازمانی، از اثرمستقیم دو متغیر قوی تر است. در پایان پیشنهادهایی با توجه به نتایج هر یک از فرضیات ارایه شد.