بررسی نقش تعاملی فعالیت‌های توسعه منابع انسانی و خودکارآمدی شغلی بر ظرفیت یادگیری سازمان و عملکرد شغلی معلمان ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعاملی فعالیت های توسعه منابع انسانی و خودکارآمدی شغلی بر ظرفیت یادگیری سازمان و عملکرد شغلی معلمان ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع توصیفی- همبستگی و از نظر نحوه گردآوری داده ها از نوع میدانی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان میاندوآب به تعداد 2010 نفر در سال تحصیلی 1400-1399 می باشد. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و جدول مورگان، 320 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد فعالیت های توسعه منابع انسانی، عملکرد معلمان، ظرفیت یادگیری سازمانی و خودکارآمدی شغلی استفاده شد. روایی ابزارها با استفاده از روایی صوری و محتوایی و پایایی ابزارها با روش آلفای کرونباخ مورد بررسی و تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه توسط نرم افزار spss 22 استفاده شده است. نتایج نشان داد، بین  فعالیت های توسعه منابع انسانی و ظرفیت یادگیری سازمان، فعالیت های توسعه منابع انسانی و عملکرد شغلی، فعالیت های توسعه منابع انسانی  و خودکارامدی شغلی، خودکارامدی شغلی و ظرفیت یادگیری سازمان و عملکرد شغلی و ظرفیت یادگیری سازمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که فعالیت های توسعه منابع انسانی و خودکارامدی شغلی در پیش بینی ظرفیت یادگیری سازمان نقش تعاملی ندارند، اما فعالیت های توسعه منابع انسانی و خودکارامدی شغلی در پیش بینی عملکرد شغلی نقش دارند. لذا می توان نتیجه گرفت که توسعه مهارت های فردی و شغلی معلمان باعث بهبود عملکرد آن ها در جهت انجام مسئولیت هایشان می شود. 

investigating the interactive role of human resource development activities and job self-efficacy on organizational learning capacity and job performance of primary education teachers in miandoab city

the aim of the current research was the interactive role of human resource development activities and job self-efficacy on the learning capacity of the organization and the job performance of primary education teachers in miandoab city. this research was applied in terms of purpose, descriptive-correlation in nature, and field-type in terms of data collection. the statistical population of the research includes all primary education teachers of miandoab city, numbering 2010 people in the academic year of 2019-2020. the sample size was 320 people selected using simple random sampling method and morgan’s table. the sample size was 320 people selected using simple random sampling method and morgan’s table. to collect data, the standard questionnaires of human resource development activities, teacher performance, organizational learning capacity and occupational self-efficacy) were used. the validity of the tools was checked and confirmed using face and content validity and the reliability of the tools with cronbach’s alpha method. in order to analyze the research data, pearson’s correlation method and multiple regression were used by spss 22 software. the results showed that there is a relationship between human resources development activities and the organization’s learning capacity, human resources development activities and job performance, human resource development activities and job self-efficacy, job self-efficacy and the organization’s learning capacity, and job performance and the organization’s learning capacity. there is a positive and meaningful. also, the findings showed that human resource development activities and job self-efficacy do not play an interactive role in predicting the organization’s learning capacity, but human resource development activities and job self-efficacy play a role in predicting job performance. therefore, it can be concluded that the development of personal and professional skills of teachers improves their performance in fulfilling their responsibilities.