کارراهه شغلی و خودکارآمدی مربیان فنی و حرفه‌ای(مطالعه موردی: استان همدان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه کارراهه شغلی با خودکارآمدی مربیان فنی و حرفه ای استان همدان انجام شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه مربیان فنی و حرفه ای استان همدان به تعداد 156 نفر می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 111 نفر به عنوان نمونه آماری جهت مطالعه انتخاب شدند. برای تعیین حجم نمونه آماری از فرمول کوکران استفاده شد. برای گردآوری داده های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مربیان تی اسچانن - تی موران و وولفولک و کارراهه شغلی بیگلیاردی و همکاران استفاده شد. روایی سازه پرسشنامه های پژوهش از طریق تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها نیز بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه خودکارآمدی 0/93 و برای پرسشنامه کارراهه شغلی 0/94 به دست آمد. داده های تحقیق پس از جمع آوری در دو سطح توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی(تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام به گام و مدل معادلات ساختاری) با استفاده از نرم افزارهای آماری spss19 و lisrel8.8 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که وضعیت خودکارآمدی و کارراهه شغلی مربیان فنی و حرفه ای استان همدان بالاتر از سطح متوسط(3) است. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین کارراهه شغلی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مولفه سبک زندگی(0/33) قدرت پیش بینی خودکارآمدی مربیان را دارند. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان داد که اثر کارراهه شغلی بر خودکارآمدی معنی داری مثبت و معنادار است.