طراحی تکیه‌گاه‌های روتور دوار بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون

امروزه طراحی تکیه‌گاه‌های ماشین‌‌آلات دوار در کاربردهای گوناگون به‌منظور کاهش نیروی انتقالی به پایه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در این مقاله باهدف طراحی بهینه پارامترهای تکیه‌گاه روتور بر مبنای کمینه نیروی انتقالی به فونداسیون ایده جدیدی مطرح شده است. برای این منظور، ابتدا روابط دینامیکی حاکم بر روتور جفکات سوارشده روی تکیه‌گاه‌های انعطاف‌پذیر استخراج شده و پارامترهای بهینه تکیه‌گاه به‌صورت تحلیلی به‌دست آمده است. ایده تعیین پارامترهای بهینه براساس طراحی جاذب تکیه‌گاه‌ها و استخراج معادلات حاکم بر رفتار روتور با توجه به پاسخ سیستم به تغییرات میرایی بیان شده است. سپس با توجه به پیچیدگی معادلات و حجم روابط تحلیلی، الگوریتم عددی به‌منظور تعیین پارامترهای بهینه برای طراحی هر مدل پیچیده‌ از روتور، با هر تعداد درجه آزادی، ارایه شده است. در ادامه شبیه‌سازی برای مدل روتور جفکات سوارشده روی تکیه‌گاه‌های انعطاف‌پذیر انجام و پاسخ‌های سیستم با پارامترهای بهینه و معمولی بررسی شده است. از نتایج شبیه‌سازی، تاثیر پارامترهای بهینه جاذب بر کاهش مقدار نیروی انتقالی به فونداسیون می‌باشد. همچنین می‌توان از این ایده برای طراحی تکیه‌گاه‌ انواع سیستم‌های مکانیکی نیز استفاده کرد.