بررسی مسائل، مشکلات و اثرات زیست‌محیطی آبیاری موضعی نواری

آبیاری اراضی زراعی به روش موضعی نواری (نوارهای تیپ) یکی از مسائلی است که امروزه شاهد گسترش روزافزون آن در اکثر نقاط کشور هستیم. تاکید و تمرکز بیش‌ازحد بر مسئله ی کمبود آب، گهگاه باعث ارائه ی راهکارهایی نظیر آبیاری تیپ برای زراعت ها می شود که ممکن است به‌طور موقت مشکلات منابع آب را تخفیف داده اما با گذر زمان اثرات سوء جبران ناپذیری بر محیط زیست بگذارد. در این مقاله علاوه بر بحث و بررسی مسائل و مشکلات ذاتی آبیاری موضعی تیپ، با انجام محاسبات مربوط به میزان پلاستیکی که در این روش ممکن است وارد محیط‌زیست شود، به بررسی مسائل و مشکلات زیست‌محیطی این روش پرداخته‌شده است. محاسبات نشان دهنده ی این واقعیت است که در صورت ادامه ی این روند سهم کشاورزی در تولید ضایعات پلاستیکی بسیار زیاد خواهد بود. اثرات پلاستیک های پلی اتیلن بر محیط‌زیست شامل جابجایی تکه های پلی اتیلن در اثر باد و یا سایر عوامل و تبدیل آلودگی از یک منبع نقطه ای و متمرکز به یک آلاینده با ابعاد گسترده و غیرمتمرکز و درنتیجه شیوع تصاعدی اثرات نامطلوب آن نظیر خفه شدن حیوانات دریایی در اثر خوردن ذرات شناور پلاستیکی و یا گرفتار شدن در زباله های پلاستیکی و ایجاد اختلالات هورمونی در آن‌ها و نهایتاً ورود به چرخه ی غذایی انسان، اثر پلاستیک های پلی اتیلن بر دام ها، آلودگی منابع خاک و آب و ماندگاری بالا، کاهش میزان تهویه ی خاک، ایجاد آلودگی بَصَری و کاهش توریست، ایجاد سموم مضر نظیر دی‌اکسید کربن، دیوکسین های خطرناک در اثر سوزاندن نوارهای تیپ و تهدید کیفیت هوا و نهایتاً کمک به تشدید گرمایش جهانی است. در صورت لحاظ ننمودن این ملاحظات از طرف سیاست‌گذاران و مدیران آب کشور ممکن است این روش آبیاری علاوه بر هدر دادن سرمایه‌های ملی، باعث از بین رفتن منابع طبیعی و بهره‌برداری ناپایدار از خود روش شود.